komitet, ~u
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
komitet, ~u
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
АРЭ́ХАЎСК,
гарадскі пасёлак у Беларусі, у Аршанскім раёне Віцебскай вобласці, на беразе Арэхаўскага возера пры вытоку з яго ракі Аршыца. За 27
Узнік у пачатку 20 стагоддзя як
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
ма́стер ма́йстар, -тра
заводско́й ма́стер
сапо́жный ма́стер шаве́ц;
золоты́х дел ма́стер залата́р, (ювелир) ювелі́р;
ма́стер спо́рта ма́йстар спо́рту;
ма́стер высо́ких урожа́ев ма́йстар высо́кіх ураджа́яў;
◊
ма́стер на все ру́ки ма́йстар на ўсе ру́кі;
де́ло ма́стера бои́тся
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
камітэ́т
выкана́ўчы камітэ́т Exekutívkomitee
парты́йны камітэ́т Partéikomitee
камітэ́т дзе́яння Aktiónskomitee
жано́чы камітэ́т Fráuenausschuss
стра́йкавы камітэ́т Stréikleitung
камітэ́т па вынахо́дніцтвах и патэ́нтах Amt für Erfíndungs- und Paténtwesen;
фабрычна-
камітэ́т па раззбрае́нні Ábrüsrungsausschuss
рабо́чы камітэ́т Árbeitsausschuss
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
раён, ‑а,
1. Частка тэрыторыі, якая складае адзінае цэлае ў якіх-небудзь (эканамічных, геаграфічных і пад.) адносінах.
2. Месца, прастора, у межах якіх адбываецца якое‑н. дзеянне або на якое распаўсюджваецца дзеянне чаго‑н.
3. Адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка ў СССР у складзе вобласці, краю, рэспублікі, аўтаномнай вобласці, аўтаномнай акругі або ўнутры вялікага горада.
[Фр. rayon.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
я́сны, ‑ая, ‑ае.
1. Яркі, светлы.
2. Бязвоблачны, бясхмарны, чысты.
3.
4. Акрэслены, добра бачны, выразна ўспрымальны.
5. Лагічны, пераканаўчы, дакладны.
6.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
конь
1.
рысі́сты конь Tráber
бегавы́ конь Rénnpferd
верхавы́ конь Réitpferd
ую́чны конь Páckpferd
ламавы́ конь Lástpferd
запражны́ конь Wágenpferd
чыстакро́ўны конь Vóllblut
конь-кача́лка (цацка) Scháukelpferd
сяда́ць на каня́ das Pferd bestéigen*, aufs Pferd stéigen*;
мяня́ць ко́ней die Pférde wéchseln;
вярхо́м на кані́ zu Pférde;
2.
ход каня́ Zug des Spríngers, Spríngerzug
3.
◊ до́ранаму каню́ ў зу́бы не глядзя́ць éinem géschenkten Gaul sieht [schaut] man nicht ins Maul;
у каня́ чаты́ры нагі́, ды спатыка́ецца ≅ auch der Klügste kann éinen Féhler máchen, níemand ist vóllkommen [vollkómmen];
Трая́нскі конь das Trojánische Pferd
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)