ко́кнуць, -ну, -неш, -не; -ні; зак. (разм.).

1. што. Стукнуўшы, разбіць.

К. вазу.

2. каго. Забіць, знішчыць.

К. вартавога.

|| незак. ко́каць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

задзё́ўбаць

‘забіць дзюбай, даняць нападкамі, папрокамі каго-небудзь; пачаць дзёўбаць каго-небудзь, што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. задзё́ўбаю задзё́ўбаем
2-я ас. задзё́ўбаеш задзё́ўбаеце
3-я ас. задзё́ўбае задзё́ўбаюць
Прошлы час
м. задзё́ўбаў задзё́ўбалі
ж. задзё́ўбала
н. задзё́ўбала
Загадны лад
2-я ас. задзё́ўбай задзё́ўбайце
Дзеепрыслоўе
прош. час задзё́ўбаўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

забра́ть​II сов. (заделать, заколотить) забі́ць; (загородить) загарадзі́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

take a life

забі́ць каго́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

заби́ть сов.

1. в разн. знач. забі́ць, мног. пазабіва́ць; (вогнать во что-л. твёрдое — ещё) увагна́ць;

заби́ть гвоздь в сте́ну забі́ць (увагна́ць) цвік у сцяну́;

заби́ть мяч в воро́та забі́ць мяч у варо́ты;

заби́ть о́кна до́сками забі́ць (пазабіва́ць) во́кны до́шкамі;

заби́ть ще́ли па́клей забі́ць (пазабіва́ць) шчы́ліны па́куллем;

песо́к заби́л трубу́ пясо́к забі́ў трубу́;

проли́в заби́т льдом пралі́ў забі́ты лёдам;

заби́ть челове́ка забі́ць чалаве́ка;

заби́ть бе́дностью забі́ць бе́днасцю;

сорня́к заби́л всхо́ды пустазе́лле забі́ла ўсхо́ды;

2. (зарезать на мясо) зарэ́заць; забі́ць, мног. пазабіва́ць; (свинью — ещё) закало́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

erstéchen

* vt закало́ць, забі́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

захля́стаць

‘моцна пабіць, забіць каго-небудзь (захлястаць каго-небудзь); пачаць хлястаць - утвараць трэск (захлястаць пугай)’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. захля́стаю захля́стаем
2-я ас. захля́стаеш захля́стаеце
3-я ас. захля́стае захля́стаюць
Прошлы час
м. захля́стаў захля́сталі
ж. захля́стала
н. захля́стала
Загадны лад
2-я ас. захля́стай захля́стайце
Дзеепрыслоўе
прош. час захля́стаўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

заклява́ць, -люю́, -люе́ш, -люе́; -люём, -люяце́, -люю́ць; -лю́й; -лява́ны; зак., каго (што).

1. Клюючы, забіць або замучыць, задзяўбці.

Варона заклявала гусяня.

2. перан. Замучыць нападкамі, прыдзіркамі (разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

затаўчы́¹, -таўку́, -таўчэ́ш, -таўчэ́; -таўчо́м, -таўчаце́, -таўку́ць; -то́ўк, -таўкла́, -ло́; -таўчы́; -то́ўчаны; зак., каго (што) (разм.).

Забіць да паўсмерці, да страты прытомнасці.

Ледзь не затаўклі яго кулакамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

футбо́л, -а, м.

Спартыўная камандная гульня, у якой кожная з каманд імкнецца ўдарамі ног ці галавы забіць мяч у вароты праціўніка.

|| прым. футбо́льны, -ая, -ае.

Футбольнае поле.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)