Verbum

анлайнавы слоўнік

painter

[ˈpeɪntər]

n.

1) жывапі́сец -ца m.; маста́к -а́ m., маста́чка f.

2) маля́р -а́ m. (які́ фарбу́е дамы́)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

эцю́днік, ‑а, м.

1. Плоская скрынка, з якой ходзяць на эцюды. Андрэй хуценька сабраў эцюднік, захапіў з сабою кавалак грунтаванага палатна і памчаў на веласіпедзе за горад. Кандрусевіч. На плячы быў у хлопца зацёганы На раменьчыку вузкім эцюднік. Лойка. // Папка для захоўвання эцюдаў.

2. Невялікая дошка, на якую жывапісец прымацоўвае паперу, палатно і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

artysta

м. мастак;

artysta malarz — мастак; жывапісец;

artysta dramatyczny — артыст; акцёр

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Нікій,

старажытнагрэчаскі жывапісец.

т. 11, с. 340

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Пальма,

італьянскі жывапісец.

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Райт,

англійскі жывапісец.

т. 13, с. 272

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Кузняцо́ў Анатоль Васілевіч,

беларускі жывапісец.

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ГРЭ́КА

(Creco),

іспанскі жывапісец, гл. Эль Грэка.

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Гаген П. (франц. жывапісец) 3/283; 8/520; 10/639; 11/471

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Маля́р ’рабочы, які беліць, фарбуе дамы, памяшканні’ (ТСБМ, Касп., Бяльк.), ’дрэнны мастак’, ’мастак’ (Грыг., Нас.), маляровая, маляровачка, маляры́ха ’жонка мастака’, маляроўна ’дачка мастака’, маля́рня ’майстэрня’ (Нас.), ст.-бел. маляръ, маларъ, малеръ, малерь, молеръ ’жывапісец’ (XV ст.) запазычана са ст.-польск. malarz, malerz ’тс’, якое з с.-в.-ням. mālaere, mālaer (Булыка, Лекс. запазыч., 160; Карскі, Труды, 312; Кюнэ, 75; Чартко, Бел. лінгв. зб., 151). Параўн. таксама польск. malarzowa, malarka ’жонка мастака’, malarnia ’майстэрня’, malarz pokojowy ’маляр’ (Варш. сл., 2, 856).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)