wistful [ˈwɪstfəl] adj.

1. задуме́нны (выгляд)

2. су́мны, сму́тны, тужлі́вы, журбо́тны (погляд, усмешка і да т.п.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

trübselig

a засмучо́ны, марко́тны, журбо́тны, су́мны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

bejámmernswert, bejámmernswürdig

a плачэўны, жало́бны, журбо́тны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

doleful

[ˈdoʊlfəl]

adj.

су́мны, жало́бны, журбо́тны, марко́тны; змро́чны, прыгнята́льны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

tęskliwy

сумны, журботны, тужлівы; маркотны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

журбо́тна,

1. Прысл. да журботны.

2. безас. у знач. вык. Сумна, маркотна, тужліва. Пуста ў садзе і журботна, Як страціў нешта сад, Нават лісцечка дрыготна Шум вядзе на смутны лад. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

няра́дасны, ‑ая, ‑ае.

Пазбаўлены радасці, весялосці; сумны, журботны. У грудзях стала млосна ад нярадасных дум. Машара. // Які выклікае, прыносіць смутак, журбу. Ліда прынесла нярадасную вестку: ахову лагера, дзе знаходзіўся Мікола, узмацнілі. Федасеенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

марко́тны, ‑ая, ‑ае.

Сумны, тужлівы; журботны. Злы на ўсіх і на самога сябе .., Васіль увесь тыдзень працягаўся .. нудны і маркотны. Гартны. Ужо нават чуваць быў за ўсплёскамі вёслаў маркотны шум падсочаных .. соснаў. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

само́тны

1. (які жыве ў адзіноце) éinsam, veréinsamt;

2. (сумны, журботны) tráurig, betrübt, kúmmervoll

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

міно́рны

(іт. minore, ад лац. minor = меншы)

1) муз. які адносіцца да мінору 1;

2) перан. сумны, журботны.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)