дэфармацыя і раздрабленне мінералаў унутры горнай пароды, выкліканыя тэктанічнымі рухамі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
фасцыя́цыя
(ад лац. fascia = павязка)
выродлівая дэфармацыя парасткаў раслін, пры якой яны становяцца пляскатымі, шаблепадобнымі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
механастры́кцыя
[ад механ(ічны) + лац. strictio = сцісканне]
дэфармацыя цел, выкліканая механічнымі напружаннямі, якія змяняюць магнітны стан цел.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
◎ Неўмаве́рны ’які не верыць, не спагадае’ (навагр., З нар. сл.), неўмоверны ’неспагадлівы’ (ТС). Утворана на базе фразеалагізма не имаць веры ’не верыць, не даваць веры’ (ТС), непасрэдным утварэннем ад якога з’яўляецца літаратурнае неймаверны ’неверагодны’; фармальная дэфармацыя (и > ў) у выніку дээтымалагізацыі. Гл. імаць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
скажэ́ннен. Entstéllung f -, -en; Verzérrung f -, -en (скрыўленне, тэх. дэфармацыя); Verstümmelung f -, -en (напр.тэксту); Verúnstaltung f -, -en (калечанне, гаджанне, псаванне); Verfórmung f -, -en (дэфармацыя); Verfälschung f -, -en (наўмысна);
скажэ́нне сэ́нсу Sínnentstellung f -;
без скажэ́ннярадыё verzérrungsfrei;
скажэ́нне адлюстрава́ння Bíldverzerrung f;
вы́правіць скажэ́ннерадыё entzérren
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
гляцыядыслака́цыя
(ад лац. glacies = лёд + дыслакацыя)
дэфармацыя горных парод, якія ўтвараюць ложа ледніка пад уздзеяннем яго вагі і руху.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
АРТРО́З
(ад грэч. arthron сустаў + ...оз),
хранічная дыстрафічна-дэгенератыўная хвароба суставаў чалавека. Абумоўлена парушэннем жыўлення эпіфізарных канцоў касцей. Прычыны ўзнікнення артрозу — хваробы абмену рэчываў, інтаксікацыі, інфекцыі, траўмы, трафанеўрозы. Прыкметы: боль, хруст, абмежаваная гнуткасць, дэфармацыя, змены ў сучлененых паверхнях суставаў. Лячэнне медыкаментознае, фізіятэрапеўтычнае, у цяжкіх выпадках хірургічнае.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
БЯЗЗЛІ́ТКАВАЯ ПРАКА́ТКА,
атрыманне металічных пруткоў, загатовак, лістоў ці стужак з вадкага металу, які заліваецца ў зазор паміж гарыз. валкамі, што круцяцца ў розныя бакі. Пры бяззліткавай пракатцы ў адным працэсе спалучаюцца ліццё, крышталізацыя і дэфармацыя металу. Найбольш пашырана бяззліткавая пракатка сталі (гл.Бесперапыннае ліццё металаў і сплаваў).