Verbum

анлайнавы слоўнік

дэфарма́цыя

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дэфарма́цыя ж. деформа́ция

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дэфарма́цыя, ‑і, ж.

Змяненне формы, аб’ёму, памеру чаго‑н. пад уздзеяннем знешняй сілы. Дэфармацыя металаў. Дэфармацыя цела.

[Ад лац. deformatio — скажэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэфармава́ць, -му́ю, -му́еш, -му́е; -му́й; -мава́ны; зак. і незак., каго-што.

Змяніць (змяняць) форму чаго-н., памер якога-н. цела або яго частак уздзеяннем знешніх сіл.

|| звар. дэфармава́цца, -му́юся, -му́ешся, -му́ецца; -му́йся.

|| наз. дэфарма́цыя, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

деформа́ция дэфарма́цыя, -цыі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

о́ползневый апо́ўзневы;

о́ползневая деформа́ция апо́ўзневая дэфарма́цыя.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

апо́ўзневы геол. о́ползневый;

~вая дэфарма́цыя — о́ползневая деформа́ция

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фасцыя́цыя, ‑і, ж.

Спец. Выродлівая дэфармацыя парасткаў раслін, пры якой яны становяцца пляскатымі, шаблепадобнымі.

[Ад лац. fascia — павязка.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цыро́з, ‑у, м.

Спец. Зморшчванне і дэфармацыя органа ў выніку разрастання ў ім злучальнай тканкі.

[Ад грэч. kirros — жоўты.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паўзу́часць, ‑і, ж.

Спец. Павольная дэфармацыя металаў, бетону і пад. матэрыялаў пад уздзеяннем пастаяннай працяглай механічнай нагрузкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)