металічная пласцінка выпуклай формы на дзяржанні шпагі, рапіры або дужка на дзяржанні шаблі для абароны рукі ад ранення ў час фехтавання і ў паядынку.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
парантэ́з
(фр. parenthèse = уводнае слова; думка, ад гр. parenthesis = устаўка)
фігурная дужка, якая служыць для аб’яднання некалькіх слоў або радкоў, часцей за ўсё ў табліцах і формулах.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
ву́шкаIIж
1. (пяцелька, дужка) Hénkel m -s, -, Griff m -(e)s, -e, Schlínge f -, -n; Öse f -, -n;
2. (уіголцы) Nádelöhr n -s, -e
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
◎ Пасо́йта, посайка (паўн.-усх., гродз., дзятл.) ’перавязь вядра’, іўеў. ’пятля, якую надзяваюць цялятам і каровам на шыю’, свісл. ’вяровачка для звязвання чаго-н.’, ст.-бел.сойт, ст.-польск.seyt ’вяроўка для прывязвання скаціны’ (1759 г.). Літуанізм. Параўн. літ.pasaitas, pasaitas ’прывязь, перавязь’, ’дужка вядра’ (Станкевіч, Калосьсе, 1938, 4, 172–175; Непакупны, Kalbotyra, 1974, 25 (2), 76; Лаўчутэ, Балтизмы, 70).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
kluba
ж.
1. блок; крук, клямар, дужка, скаба;
2. ціскі;
3. дыба;
trzymać w ~ach уст. трымаць у абцугах
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Прыбо́й ’прабой (у дзвярах)’ (паст., Сл. ПЗБ), прыбо́ј, прыбо́јник ’металічная дужка, убітая ў дзверы, якая служыць для навешвання замка’ (Шушк.), прыбуой ’тое, на чым вешаюць замок’ (беласт., Ніва, 1979, 30 вер.). Да прабой (гл.), але, як і тут, цалкам верагодны ўплыў семантыкі дзеяслова прыбі́ць ’прымацаваць’, да біць (гл.); аналагічнае рус.дыял.прибо́й ’дзвярны запор, засаўка’, укр.при́бо́й, прибо́єц ’прабой’, параўн. балг.дыял.прибо̀й ’калок для прывязвання жывёлы’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
скоба́ж.
1.(ручка у дверей) кля́мка, -кі ж., ру́чка, -кі ж.; (для замка) прабо́й, -бо́я м.;
2.техн. кля́мар, -ра м., ду́жка, -кі ж., скаба́, -бы́ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
szpon, ~u
м.
1. кіпцюр, кіпець;
2.тэх. трымальнік, клямар, дужка, скаба;
w ~ach — у кіпцюрах;
pokazać szpon — паказаць кіпцюры
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
ско́бкаIIж.
1.(ручка у дверей) кля́мка, -кі ж., ру́чка, -кі ж.; (для замка) прабо́й, -бо́я м.;
2.техн. кля́мар, -ра м., ду́жка, -кі ж., ско́бка, -кі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)