вярста́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Друкарскі інструмент для ручнога набору.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тыпа...

Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню слову «друкарскі», напрыклад: тыпагравюра, тыпалітаграфія.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нонпарэ́ль, ‑і, ж.

Спец. Дробны друкарскі шрыфт, памер якога роўны 6 пунктам (2,25 мм). Набраць тэкст нонпарэллю.

[Фр. nonparreille — непараўнальны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гекто́граф, ‑а, м.

Спрошчаны друкарскі апарат для атрымання копій (да 100 экземпляраў) з надрукаванага або напісанага тэксту.

[Ад грэч. hekatón — сто і gráphō — пішу.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

drukarski

друкарскі;

arkusz drukarski — друкарскі аркуш;

błąd drukarski — друкарская памылка;

chochlik drukarski — памылка друку

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Paragráfenzeichen, Paragráphenzeichen

n -s, - пара́граф (друкарскі знак)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

петы́т, ‑у, М ‑тыце, м.

Дробны друкарскі шрыфт намерам у 8 пунктаў (каля 3 мм). // Тэкст, надрукаваны такім шрыфтам.

[Ад фр. petit — маленькі.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

typographical

[,taɪpəˈgræfɪkəl]

adj.

друка́рскі

typographical errors — друка́рскія памы́лкі, памы́лкі дру́ку

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

drukowy

друкарскі;

papier drukowy — друкарская папера

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

міньён ​1, ‑у, м.

Спец. Дробны друкарскі шрыфт, роўны 7 пунктам.

[Фр. mignonne, ад mignon — вельмі маленькі.]

міньён ​2, ‑а, м.

Бальны танец, падобны на вальс.

[Ад фр. mignonne — любая, мілая.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)