хай.
1. часц. Выражае заклік, пажаданне (разм.).
Хай жыве дружба!
2. часц. Выказвае дапушчэнне.
Хай едзе, калі хоча.
Хай так!
3. злуч. Ужыв. ў даданых сказах з уступальным значэннем.
Хай я памыліўся, але памылку гэту я выправіў.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
drużba
ж.
1. зборн. уст. шаферы; дружкі;
2. уст. дружба; сяброўства;
służba nie drużba прык. служба не дружба
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
семнаццацігадо́вы, ‑ая, ‑ае.
1. Узростам у семнаццаць год. Семнаццацігадовая дзяўчына.
2. Працягласцю ў семнаццаць год. Семнаццацігадовая дружба.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
узаемападтры́мка, ‑і, ДМ ‑мцы, ж.
Узаемная падтрымка. Узаемападтрымка членаў калектыву. □ Дружба і ўзаемападтрымка ўсходнеславянскіх народаў праяўляліся заўсёды. «Полымя».
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
халадне́ць, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -е́е; незак.
1. Станавіцца халодным, халаднейшым.
Бліжэй к вечару паветра халаднела.
Рукі пачынаюць х.
2. перан. Траціць душэўную цеплыню, станавіцца абыякавым.
Дружба астывала, халаднела.
|| зак. пахаладне́ць, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -е́е.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
завести́сь в разн. знач. заве́сціся, мног. пазаво́дзіцца;
в до́ме завели́сь мы́ши у ха́це завялі́ся мы́шы;
с пе́рвых дней у них завела́сь дру́жба з пе́ршых дзён у іх завяла́ся дру́жба;
мото́р завёлся мато́р завёўся.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Дружба́нт ’сябар маладога ў час вяселля, шафер’ (Сцяц., Сцяшк., Сл. паўн.-зах.). Утварэнне ад *дру́жба ’шафер’ (параўн. польск. drużba ’тс’, чэш. družba ’тс’, укр. дру́жба ’тс’) суфіксам ‑ант, узятым з іншамоўных слоў з гэтым фармантам. Да суфіксацыі ў слове *družьba гл. Слаўскі, 1, 171. А ці не звязана з назвай гульні ў карты: польск. drużbant (< ням. Drosselbart ’барада дразда’ ў караля ў гэтай гульні; параўн. Брукнер, 99). Адсюль пры дысіміляцыі (r — r > r — n) магла ўзнікнуць назва дружба́нт. Аднак семантычная матывацыя тут застаецца няяснай.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
братэ́рства, ‑а, н.
Братні саюз, братняя дружба. Першы фільм, які мы бачылі ў Празе, быў фільм пра баявое братэрства савецкіх і чэхаславацкіх танкістаў. Мележ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дру́жнасць, ‑і, ж.
1. Дружба. І тут і сёння, як тады, Дуброўцы ў добрай дружнасці. Бялевіч.
2. Уласцівасць дружнага (у 1 знач.). Дружнасць сям’і.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зла́гада, ‑ы, ДМ ‑гадзе, ж.
Разм. Згода, дружба. Жыць у злагадзе. □ [Сяргей Іванавіч] заўсёды імкнуўся, каб у сям’і панавала злагада, каб у доме была ўтульнасць. Марціновіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)