Садру́жнасць ’узаемная дружба, сяброўскае яднанне, саюз’, ’аб’яднанне на аснове агульных інтарэсаў, поглядаў’ (ТСБМ). Калька з рус. содру́жество ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

непару́шны únerschütterlich, únlösbar; únzerstörbar;

непару́шная дру́жба únerschütterliche [únzerstörbare] Fréundschaft

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Kamerádschaft

f -, -en тавары́скія адно́сіны, дру́жба, сябро́ўства

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

únverbrüchlich

a непару́шны

~e Fréundschaft — непару́шная дру́жба

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

хай.

1. часц. Выражае заклік, пажаданне (разм.).

Хай жыве дружба!

2. часц. Выказвае дапушчэнне.

Хай едзе, калі хоча.

Хай так!

3. злуч. Ужыв. ў даданых сказах з уступальным значэннем.

Хай я памыліўся, але памылку гэту я выправіў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

drużba

ж.

1. зборн. уст. шаферы; дружкі;

2. уст. дружба; сяброўства;

służba nie drużba прык. служба не дружба

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

семнаццацігадо́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Узростам у семнаццаць год. Семнаццацігадовая дзяўчына.

2. Працягласцю ў семнаццаць год. Семнаццацігадовая дружба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

узаемападтры́мка, ‑і, ДМ ‑мцы, ж.

Узаемная падтрымка. Узаемападтрымка членаў калектыву. □ Дружба і ўзаемападтрымка ўсходнеславянскіх народаў праяўляліся заўсёды. «Полымя».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

халадне́ць, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -е́е; незак.

1. Станавіцца халодным, халаднейшым.

Бліжэй к вечару паветра халаднела.

Рукі пачынаюць х.

2. перан. Траціць душэўную цеплыню, станавіцца абыякавым.

Дружба астывала, халаднела.

|| зак. пахаладне́ць, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -е́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

завести́сь в разн. знач. заве́сціся, мног. пазаво́дзіцца;

в до́ме завели́сь мы́ши у ха́це завялі́ся мы́шы;

с пе́рвых дней у них завела́сь дру́жба з пе́ршых дзён у іх завяла́ся дру́жба;

мото́р завёлся мато́р завёўся.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)