carnivorous

[kɑ:rˈnɪvərəs]

adj.

1) драпе́жны

2) насяко́мае́дны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

гарнаста́й, ‑я, м.

Пуншы драпежны звярок сямейства куніцавых, зімой белы з чорным кончыкам хваста. // Футра гэтага звярка. Шапка з гарнастая.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

со́баль, ‑я, м.

1. Невялікі драпежны звярок сямейства куніцавых з каштоўным футрам бурай афарбоўкі.

2. Футра гэтага звярка. Абшыты собалем каўнер.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

яно́т, ‑а, М яноце, м.

1. Невялікі драпежны звярок з цёмна-жоўтым густым футрам.

2. Футра гэтага звярка. Каўнер з янота.

[Ад лац. geneta.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хи́щный драпе́жны; (жадный) пра́гны, хці́вы;

хи́щные живо́тные драпе́жныя жывёлы;

хи́щный взгляд пра́гны (хці́вы) по́зірк.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

rapacious

[rəˈpeɪʃəs]

adj.

1) хці́вы, сква́пны

2) драпе́жны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

і́лька, ‑і, ДМ ільцы; Р мн. ілек; ж.

Драпежны пушны звярок сямейства куніцавых, які водзіцца ў Паўночнай Амерыцы. // Футра гэтага звярка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лю́ты​I gráusam, grímmig; wild (драпежны);

лю́ты маро́з grímmige Kälte

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

carnivore

[ˈkɑ:rnəvɔr]

n.

1) драпе́жны зьвер

2) насяко́мае́дная расьлі́на

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

драпе́жнік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Драпежная жывёліна.

Лясныя драпежнікі.

2. перан. Драпежны (у 2 знач.) чалавек.

3. перан. Той, хто нажываецца на абрабаванні каго-н., на раскрадванні грамадскага набытку.

|| ж. драпе́жніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. драпе́жніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)