◎ Курса́ткі ’драбіны ў возе’ (Сцяшк. Сл.). Гл. курасаткі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

уха́ба, ‑ы, ж.

Выбоіна, калдобіна, няроўнасць на дарозе. Рыпяць драбіны, падскакваючы на ўхабах. П. Ткачоў. Дарога была няроўная, слізкая, з ухабамі, сані кідала з боку на бок. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ladder [ˈlædə] n.

1. драбі́ны;

a rope ladder вяро́вачная ле́свіца

2. іерархі́чная ле́свіца

3. BrE спу́шчаныя во́чкі ў панчо́хах, калго́тках і да т.п.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

pożarniczy

pożarnicz|y

пажарны;

drabina ~a — пажарныя драбіны (лескі)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

паадніма́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

1. Адняць, адставіць ад чаго‑н. усё, многае. Пааднімаць драбіны ад сцяны.

2. безас. Паралізаваць многае. Ногі пааднімала.

3. Спыніць кармленне малаком маці — пра ўсіх, многіх.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Баля́ска ’драбіны’ (Булг.). Вытворнае ад баля́са (гл.). Першапачаткова меліся на ўвазе перакладзіны (балясы) драбін.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ле́стница

1. (неподвижная, обычно в здании) ле́свіца, -цы ж., усхо́ды, -даў ед. нет;

пара́дная ле́стница пара́дная ле́свіца (пара́дныя ўсхо́ды);

чёрная ле́стница чо́рная ле́свіца (чо́рныя ўсхо́ды);

2. (приставная, переносная) драбі́ны, -бі́н ед. нет, ле́скі, -сак ед. нет;

пожа́рная ле́стница пажа́рныя драбі́ны;

складна́я ле́стница складны́я драбі́ны;

верёвочная ле́стница вяро́вачныя ле́скі;

3. перен. ле́свіца, -цы ж.;

иерархи́ческая ле́стница іерархі́чная ле́свіца;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Прыстро́й ’драбіны (лесвіца)’ (жыт., Мат. Гом.). Рус. дыял. при́стро́й ’прыбудова да будынка’. Нулявы дэрыват ад прыстро́іць < стро́іць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Піцны, у вырабе піўны воз ’фуражныя драбіны’ (Гарб.). Са ст.-польск. ріспу < pica ’корм, фураж’ < прасл. *pilja > бел. піша (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

cart​1 [kɑ:t] n.

1. двухко́лка; воз, калёсы, драбі́ны

2. каля́ска; та́чка

♦

put the cart before the horse ста́віць калёсы напе́радзе каня́, рабі́ць (што-н.) шы́варат-навы́варат

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)