Dr. phil.

= doctor philosophiae

1.

доктар філасофіі [філасофскіх навук]

2.

доктар філалагічных навук

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

ле́кар м разм (доктар) Arzt m -es, Ärzte

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

lekarka

ж. доктар (жанчына); доктарка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

habilitowany :

doktor habilitowany — доктар навук

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

dr

= doktor — доктар; д-р

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

doktorostwo

н. доктар з жонкаю

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

наказа́ць, -кажу́, -ка́жаш, -ка́жа; -кажы́; зак., каму і без дап.

1. Паведаміць каму-н. аб чым-н. праз каго-н.

Н. праз знаёмых.

2. Даць наказ, даручэнне.

Доктар наказаў сачыць за раненым.

3. Нагаварыць, сказаць многа чаго-н. (разм.).

Прабачце, наказаў вам немаведама колькі навін.

|| незак. нака́зваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

doktor

м.

1. доктар (навуковая ступень, якая прыблізна адпавядае ступені кандыдата навук);

doktor medycyny — доктар медыцыны (≈кандыдат медыцынскіх навук);

doktor habilitowany — доктар навук;

doktor honoris causa — ганаровы доктар навук;

2. разм. доктар, лекар, урач;

iść do ~a — ісці да доктара

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ардына́тар, ‑а, м.

Доктар бальніцы, клінікі і пад., які лечыць пад кіраўніцтвам загадчыка аддзялення. Ардынатар пры стацыянары.

[Ад лац. ordinator — распарадчык.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

doktorka

ж. разм. доктар (жанчына); дакторка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)