заключи́ть сов.
1. (в тюрьму и т. п.) пасадзі́ць; зняво́ліць;
2. (сделать вывод) зрабі́ць вы́вад, вы́весці;
3. (окончить) ско́нчыць;
он заключи́л своё выступле́ние призы́вом ён ско́нчыў сваё выступле́нне за́клікам;
4. (договор, мир и т. п.) заключы́ць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ми́рный
1. мі́рны;
ми́рный догово́р, тракта́т мі́рны дагаво́р, тракта́т;
ми́рная конфере́нция мі́рная канферэ́нцыя;
ми́рные перегово́ры мі́рныя перагаво́ры;
ми́рное вре́мя мі́рны час;
ми́рный труд мі́рная пра́ца;
ми́рная бесе́да мі́рная гу́тарка;
2. (спокойный) спако́йны; (тихий) ці́хі; (добродушный) лаго́дны;
ми́рный сон спако́йны сон;
ми́рное настрое́ние лаго́дны настро́й;
ми́рный хара́ктер мі́рны хара́ктар.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
умо́ва ж.
1. в разн. знач. усло́вие ср.; угово́р м.;
вы́канаць ~ву — вы́полнить усло́вие (угово́р);
у дагаво́р уклю́чана ўмо́ва аб тэ́рмінах пла́ты — в догово́р вклю́чено усло́вие о сро́ках платежа́;
вы́ставіць пэ́ўныя ўмо́вы — вы́ставить
определённые усло́вия;
гэ́та магчы́ма пры адно́й ~ве — э́то возмо́жно при одно́м усло́вии;
2. только мн. или преимущественно мн., в др. знач. усло́вия;
~вы карыста́ння — усло́вия по́льзования;
жыць у до́брых ~вах — жить в хоро́ших усло́виях;
гістары́чныя ўмо́вы — истори́ческие усло́вия
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
заключа́ть несов.
1. (в тюрьму и т. п.) саджа́ць; зняво́льваць;
заключа́ть в кре́пость саджа́ць у крэ́пасць;
2. (делать выводы) рабі́ць вы́вад, выво́дзіць;
я заключа́ю э́то из ва́ших слов я раблю́ вы́вад аб гэ́тым (я выво́джу гэ́та) з ва́шых слоў;
3. (оканчивать) канча́ць;
4. (договор, мир и т. п.) заключа́ць;
5. (содержать в себе) змяшча́ць;
заключа́ть в себе́ змяшча́ць у сабе́;
◊
заключа́ть в объя́тия абніма́ць;
заключа́ть брак браць шлюб;
заключа́ть в кавы́чки, в ско́бки браць у двуко́ссе, у ду́жкі;
заключа́ть под стра́жу браць пад ва́рту;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
утвержда́ть несов.
1. уст. (устанавливать) устана́ўліваць, усталёўваць; (укреплять) умацо́ўваць, угрунто́ўваць; (закреплять) замацо́ўваць;
утвержда́ть при́нципы чего́-л. устана́ўліваць (усталёўваць) пры́нцыпы чаго́-не́будзь;
2. (признавать окончательным) зацвярджа́ць; (скреплять) сцвярджа́ць;
утвержда́ть пове́стку дня зацвярджа́ць пара́дак дня;
утвержда́ть в до́лжности зацвярджа́ць на паса́ду;
утвержда́ть догово́р по́дписью сцвярджа́ць (зацвярджа́ць) дамо́ву (дагаво́р) по́дпісам;
3. (заставлять убедиться) умацо́ўваць, перако́нваць;
утвержда́ть кого́-л. в како́м-л. мне́нии умацо́ўваць чыю́-не́будзь ду́мку;
4. (настойчиво доказывать) сцвярджа́ць; (говорить) каза́ць, гавары́ць; (уверять) упэ́ўніваць, перако́нваць;
вы утвержда́ете, что ви́дели его́ вы сцвярджа́еце (ка́жаце, гаво́рыце, упэ́ўніваеце), што ба́чылі яго́;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)