wood pigeon [ˈwʊdˌpɪdʒn] zool. лясны́ го́луб, дзі́кі го́луб

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

nieoswojony

непрыручаны; дзікі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

казяро́г, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Дзікі горны казёл з вялікімі рагамі.

2. (з вялікай літары). Адно з 12 сузор’яў Задыяка.

Нарадзіцца пад знакам Казярога.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ды́нга,

Дзікі сабака, які водзіцца ў Аўстраліі.

[Англ. dingo.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Saturnalia [ˌsætəˈneɪliə] n. fml сатурна́лія; о́ргія, вакхана́лія; дзі́кі разгу́л

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

wild camomile [ˌwaɪldˈkæməmaɪl] n. bot. дзі́кі або́ ле́кавы рамо́нак

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

не́руш, -ы, Т -шшу, ж.

Што-н. некранутае (нявораная зямля, дзікі лес, грыбное месца і пад.); некранутая паверхня чаго-н.

Неаглядная н. тундры.

|| прым. не́рушны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

клі́нтух, ‑а, м.

Птушка сямейства галубоў; дзікі голуб.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адзічэ́лы

1. (дзікі) verwíldert;

2. (нелюдзімы) ménschenscheu

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

паўдзі́кі, ‑ая, ‑ае.

Недастаткова цывілізаваны, амаль дзікі. Паўдзікія плямёны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)