kawałkować

незак. кроіць (дзяліць) на кавалкі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

apportion [əˈpɔ:ʃn] v. fml (among, between) размярко́ўваць; раздзяля́ць, дзялі́ць;

apportion money размярко́ўваць гро́шы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

парцэля́цыя

(ад фр. parceller = дзяліць на дробныя часцінкі)

падзел зямлі на дробныя ўчасткі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Раздзе́л ’частка ў кнізе’ (Гарэц.). Ад раз- і дзяліць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

divide [dɪˈvaɪd] v. дзялі́ць; дзялі́цца; падзяля́ць; падзяля́цца (у розных знач.);

divide by 2 дзялі́ць на 2

♦

divide and rule раздзяля́й і пану́й;

a policy of divide and rule палі́тыка «раздзяля́й і пану́й»

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

halbíeren

vt дзялі́ць напало́ву, палаві́ніць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

дзяле́нне, -я, н.

1. гл. дзяліць, дзяліцца.

2. Матэматычнае дзеянне, шляхам якога пазнаецца, у колькі разоў адна велічыня большая за другую.

Д. лікаў.

Д. дробаў.

3. Спосаб размнажэння ў прасцейшых арганізмаў і клетак.

Д. клетак.

4. Адлегласць паміж дзвюма суседнімі рыскамі на вымяральнай шкале.

Ртуць на тэрмометры паднялася на тры дзяленні.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дваі́ць, дваю, двоіш, двоіць; незак., што.

1. Рабіць парным; здвойваць. Дваіць ніткі.

2. Паўторна ўзорваць, пераворваць. Дваіць папары.

3. Спец. Дзяліць папалам; раздвойваць. Дваіць скуры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

parcel​2 [ˈpɑ:sl] v. (up) заго́ртваць у паке́т

parcel out [ˌpɑ:slˈaʊt] phr. v. дзялі́ць; падзяля́ць; драбі́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

склад³, -а, М -дзе, мн. -ы́, -о́ў, м.

Гук або спалучэнне гукаў, што вымаўляюцца адным штуршком выдыхнутага паветра.

Націскны с.

Дзяліць словы на склады.

○

Адкрыты склад — склад, які канчаецца на галосны гук.

Закрыты склад — склад, які канчаецца на зычны гук.

|| прым. складо́вы, -ая, -ае.

Складовае пісьмо (у якім знакамі абазначаюцца склады, а не гукі).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)