кірасі́р, ‑а,
1. Коннік цяжкай кавалерыі, які
2. Салдат або афіцэр некаторых кавалерыйскіх палкоў у заходнееўрапейскіх і рускай арміях (да 1917 г.).
[Ад фр. cuirassier.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кірасі́р, ‑а,
1. Коннік цяжкай кавалерыі, які
2. Салдат або афіцэр некаторых кавалерыйскіх палкоў у заходнееўрапейскіх і рускай арміях (да 1917 г.).
[Ад фр. cuirassier.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
каніфа́с
(
лёгкая баваўняная тканіна з рэльефным малюнкам,
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
чуб, -а,
1. Пасма валасоў, якая спадае на лоб або ўзнімаецца над ілбом (звычайна ў мужчын).
2. Пасма доўгіх валасоў, пакінутая на цемені брытай галавы; асяледзец (
3. Прыўзнятае пер’е на галаве некаторых птушак.
Брацца за чубы (
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
гі́цаль
(
нягоднік, мучыцель (
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
АЛА́ДКІ,
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
кароткачасо́вы, ‑ая, ‑ае.
Які працягваецца нядоўгі час.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
раскрыжава́нне, ‑я,
1.
2. Разыходжанне дарог, вуліц у выглядзе крыжа; скрыжаванне.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
früher
1.
2.
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Стро́ік ‘галаўны ўбор, які
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
андара́к
(
саматканая паласатая або клятчастая спадніца, якую
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)