дары́цца I несов., страд. дари́ться, приноси́ться в дар; подноси́ться, жа́ловаться; см. дары́ць I

дары́цца II сов. (рылом — о животных) доры́ться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

подноси́ть несов.

1. падно́сіць;

2. (угощать) частава́ць (чым); (подавать) падава́ць (што);

3. (дарить) дары́ць; дава́ць гасці́нца; см. поднести́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

spendíeren

vt частава́ць, дары́ць; разм. абдо́рваць

éine Rúnde Bier ~ — частава́ць усі́х прысу́тных півам

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

до́нар

(англ. donor, ад лац. donare = дарыць, ахвяраваць)

чалавек, у якога бяруць кроў для пералівання або які-н. орган для перасадкі раненаму, хвораму.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

zúeignen

vt (j-m) прысвяча́ць, дары́ць (каму-н., што-н.)

sich (D) etw. ~ — прысво́іць сабе́ што-н.

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Дар ’дар’. Прасл. слова. Параўн. рус. дар, укр. дар, польск. dar, чэш. dar, серб.-харв. да̑р, балг. дар, ст.-слав. даръ. Параўн. далей і. е. *dōro‑ ’дар’ (грэч. δῶρον ’дар’) < do‑ — ’даць’ (слав. *da‑ti: бел. даць, рус. дать, укр. дати, польск. dać, чэш. dáti, балг. дам, серб.-харв. да̏ти, ст.-слав. дати). Сюды адносяцца (< darъ) і дзеясловы дарава́ць, дары́ць, якія Трубачоў (Эт. сл., 4, 190–191) адносіць да прасл. фармацый (*darovati, *dariti), а не да ўтварэнняў у паасобных мовах. Гл. яшчэ Фасмер, 1, 484; Бернекер, 1, 179; Слаўскі, 1, 138.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

до́нар

(англ. donar, ад лац. donare = дарыць, ахвяраваць)

1) чалавек, у якога бяруць кроў для пералівання ці які-н. орган для перасадкі хвораму (рэцыпіенту 1);

2) фіз. дэфект крышталічнай рашоткі паўправадніка (напр. дамешкавы атам), здольны аддаваць электроны ў зону праводнасці.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

grant​2 [grɑ:nt] v.

1. задавальня́ць (просьбу)

2. дава́ць, дары́ць;

grant rights дава́ць правы́

3. прызнава́ць, дапуска́ць;

Granted, he has done all he could. Згодзен, ён зрабіў усё, што мог.

♦

take smth. for granted прыма́ць што-н. як нале́жнае; лічы́ць само́ сабо́й зразуме́лым;

take nothing for granted нічо́га не прыма́ць на ве́ру

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

дарава́ць, ‑ру́ю, ‑ру́еш, ‑ру́е; зак. і незак.

1. што. Зняць (знімаць) віну за што‑н.; прабачыць (прабачаць). Усё магу дараваць, а хлусню — ніколі. Асіпенка. Крытык! Родненькі! Даруй Мне з маёю музай! Кіраваць то ты кіруй, Ды не вельмі тузай. Крапіва.

2. што. Вызваліць (вызваляць) ад якога‑н. абавязацельства. Дараваць доўг.

3. што. Падарыць (дарыць). Вам на памяць Серп і Молат Даравала доля, Каб з вас кожны быў, як волат, Не гнуў плеч ніколі. Купала.

4. заг. дару́й(це), часта ў знач. пабочн. Ужываецца пры звароце да каго‑н. для папярэджання аб чым‑н. ці для выражэння просьбы прабачыць у чым‑н. Даруйце, я затрымаўся. □ — Вы мне даруйце, шаноўны дзядзька Ян, — лагодна заўважыў Лабановіч. — Вы валіце ў адну кучу рускую школу і русіфікатарства. Колас.

•••

Дараваць жыццё — памілаваць засуджанага да пакарання смерцю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

darzyć

незак. kogo czym1. кніжн. дарыць каму што;

2. адчуваць што да каго; аказваць што каму;

~ć kogo szacunkiem ~ć — паважаць каго; выказваць шанаванне;

~ć zaufaniem — аказваць давер; давяраць;

~ć kogo sympatią — сімпатызаваць каму; выказваць сімпатыю

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)