Кама́ндаваць ’аддаваць каманду’, ’быць камандзірам чаго-небудзь’, ’загадваць’ (ТСБМ, Яруш.), камендаваць ’тс’ (Сержп. Прымхі). Аналагічна да папярэдняга, — з рус. командовать ’тс’, якое (у XVIII ст.) з франц. commander ’тс’ < с.-лац. commandare < commendare ’даручаць’, ’давяраць’ (Фасмер, 2, 300; Шанскі, 2 (К), 223). Аднак форма камендаваць з польск. komendować, komendywać < komenda вясельны маршалак’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

entrust [ɪnˈtrʌst] v. (to, with) давяра́ць, даруча́ць;

I entrusted the task to him/I entrusted him with the task. Я даручыў яму гэта заданне.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

polecać

незак.

1. даручаць; загадваць;

2. рэкамендаваць;

3. аддаваць пад чыю апеку

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

betráuen

vt (mit D) даруча́ць (каму-н.)

ich bin betráut mit… — мне дару́чана [даве́рана]…

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

confide [kənˈfaɪd] v.

1. (in) давяра́ць; давяра́цца;

May I confide in you? Табе/Вам можна даверыцца?

2. (to) каза́ць/расказва́ць па сакрэ́це/пад сакрэ́там

3. (to) даруча́ць, давяра́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

authorize

[ˈɔӨəraɪz]

v.t.

1) упаўнава́жваць

2) санкцыянава́ць, зацьвярджа́ць, рабі́ць правамо́цным

3) дава́ць пра́ва; даруча́ць, дапушча́ць; дазваля́ць

4) паруча́цца за каго́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

beórdern

vt выкліка́ць, зага́дваць каму́-н. прыйсці́; (zu + inf) даруча́ць (каму-н. што-н. зрабіць)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

камітэ́т

(фр. comité, ад лац. committere = даручаць)

1) выбарны орган, які кіруе якой-н. работай (напр. прафсаюзны к.);

2) орган дзяржаўнага кіравання з пэўнымі функцыямі (напр. Дзяржаўны камітэт Рэспублікі Беларусь па архітэктуры і будаўніцтву).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

áuftragen

* vt

1) даруча́ць

2) падава́ць на стол

3) нано́сіць

4) зно́шваць

◊ dick ~ — перабо́льшваць, згушча́ць фа́рбы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Зага́д ’распарадженне’. Рус. дыял. зага́д, кур., арл., смал., калуж., уладз., ’тое, што загадана, задума, намер’, смал., зах. ’распараджэнне, наказ’. Бязафіксны наз. ад дзеяслова загадаць ’мець намер’ > ’даручаць’ > ’наказаць, распараджацца’. Толькі ў бел. літар. мове замацавалася знач. ’афіцыйнае распарадженне’, прычым яно звязана з адпаведным значэннем у дзеяслова, а таму замацаванне, відаць, адбывалася адначасова ў дзеяслове і назоўніку. Яшчэ ў Насовіча зага́ды ’затеи, выдумки’, зага́дываць ’затевать’, ’повелевать, управлять, распоряжаться’, зага́дчык ’затейщик’, ’распорядитель’, зага́дны ’затейливый, загадочный’. Таму верагодна, што замацаванне сучасных значэнняў адбывалася ў асноўным у сав. час.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)