аднато́ннасць, ‑і, ж.

Уласцівасць аднатоннага. Але, высока ацэньваючы дар Коласа, патрабавальнасці Багдановіч не зніжаў. Ён сурова гаварыў аб аднатоннасці вершаў зборніка. Лойка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

darowizna

ж.

1. падарунак, дар;

2. даравальны запіс

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ахвя́ра, -ы, мн. -ы, -вя́р, ж.

1. Прадмет або жывая істота, прынесеныя ў дар бажаству паводле абрадаў некаторых рэлігій.

2. Добраахвотная ўступка, адмаўленне на карысць каго-, чаго-н.

Навука патрабуе ахвяр.

3. Пра таго, хто пацярпеў або загінуў ад чаго-н.

А. вайны.

|| прым. ахвя́рны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

дару́нак, ‑нка, м.

Разм. Тое, што і дар (у 1 знач.); падарунак. Дарункі .. [Галі] спадабаліся, але яшчэ больш спадабаліся цёплыя ласкавыя рукі гэтай цёці. Васілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ниспосла́ние ср., книжн. пасла́нне, -ння ср.; дар, род. да́ру м., дарава́нне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

donation

[doʊˈneɪʃən]

n.

дарава́ньне, ахвярава́ньне n.; дар -у m., ахвя́ра f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Schénkung

f -, -en юрыд. дар, дару́нак

éine ~ máchen — падары́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

ахвярава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; -рава́ны; зак. і незак.

1. каго-што. Прынесці (прыносіць) у дар, бязвыплатна зрабіць (рабіць) уклады куды-н.

А. грошы.

2. кім-чым. Не пашкадаваць (не шкадаваць) каго-, чаго-н., адмовіцца (адмаўляцца) ад каго-, чаго-н.

А. здароўем.

А. ферзя.

|| незак. таксама ахвяро́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. ахвярава́нне, -я, н. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

offering

[ˈɔfərɪŋ]

n.

1) ахвярава́ньне n.

2) ахвя́ра f., дар -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

ганара́р

(лац. honorarium = узнагароджанне, ганаровы дар)

плата, грашовае ўзнагароджанне, якое атрымліваюць аўтары за свае творы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)