contract​1 [ˈkɒntrækt] n. кантра́кт, дамо́ва, дагаво́р, пагадне́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

тракта́т, -а, М -та́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Навуковая праца, у якой разглядаецца пэўнае пытанне ці праблема.

Філасофскі т.

2. Міжнародны дагавор, пагадненне (спец.).

Мірны т.

|| прым. тракта́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

ліцэнзі́йны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да ліцэнзіі. Ліцэнзійны дагавор. Ліцэнзійны збор.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сацдагаво́р, ‑а, м.

Дагавор аб сацыялістычным спаборніцтва паміж асобнымі работнікамі або калектывамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нерасторжи́мый неразры́ўны; (нерушимый) непару́шны;

нерасторжи́мый догово́р неразры́ўны (непару́шны) дагаво́р.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

соцдогово́р (социалисти́ческий догово́р) уст. сацдагаво́р, -ру м. (сацыялісты́чны дагаво́р).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

Тракта́т ’навуковая праца па пэўнай праблеме’, ’міжнародны дагавор, пагадненне’ (ТСБМ), ст.-бел. трактатъ ’дагавор’, ’сярэдневяковы навуковы твор’, трактаты ’перагаворы’ (1567 г.) — са ст.-польск. traktat ’дагавор’, ’трактат’ (Булыка, Лекс. запазыч., 188), якія з лац. tractātus = tractātio ’абмеркаванне, разгляд, трактоўка’, ’абыходжанне з нечым’ (Фасмер, 4, 93; Брукнер, 574; Голуб-Ліер, 486; ЕСУМ, 5, 616).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

дэнансава́ць, -су́ю, -су́еш, -су́е; -су́й; -сава́ны; зак. і незак., што (спец.).

У міжнародным праве: аб’явіць (аб’яўляць) аб несапраўднасці дагавору, пагаднення і пад.

Д. дагавор.

|| наз. дэнансава́нне, -я, н. і дэнанса́цыя, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

◎ Пахт ’арэнда (кароў, саду)’ (Др.-Падб.). З польск. pacht, якое з ням. ftącht, а апошняе з народнай лаціны pacta (мн. л.) ’дагавор’, ’падатак’ (SWO, 1980, 540) < лац. pactum ’дамоўленасць, дагавор'

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

картэ́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да картэля (у 1 знач.). Картэльны дагавор.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)