misstráuen

vi (D) не давяра́ць (каму-н.), пабо́йвацца (каго-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

powątpiewać

незак.o czym сумнявацца ў чым; не давяраць чаму

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zdawać

незак.

1. здаваць;

2. даручаць; давяраць;

3. даваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

suspect​2 [səˈspekt] v.

1. падазрава́ць;

suspect smb. of smth./doing smth. падазрава́ць каго́-н. у чым-н.

2. сумнява́цца, не давяра́ць;

suspect evidence не давяра́ць паказа́нням

3. дапуска́ць, здага́двацца, меркава́ць;

suspect nothing ні аб чым не здага́двацца;

I suspect that he is right. Думаю, што ён мае рацыю.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

акрэдыта́цыя

(фр. accréditation, ад лац. accredere = давяраць)

афіцыйнае прызначэнне дыпламатычнага прадстаўніка пры ўрадзе іншай дзяржавы або пастаяннага прадстаўніка дзяржавы пры міжнароднай арганізацыі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

mistrust

[,mɪsˈtrʌst]

1.

v.

не давяра́ць; сумнява́цца; падазрава́ць

2.

n.

недаве́рлівасьць f.; падазрэ́ньне n.; недаве́р -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

акрэдыта́цыя

(фр. accréditation, ад лац. accredere = давяраць)

афіцыйнае прызначэнне каго-н. прадстаўніком пры замежным урадзе, пасольстве, прэс-цэнтры або іншай міжнароднай арганізацыі.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

entrust [ɪnˈtrʌst] v. (to, with) давяра́ць, даруча́ць;

I entrusted the task to him/I entrusted him with the task. Я даручыў яму гэта заданне.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Сумле́ў ’сумненне’ (вілен., Стан.; Янк. 3.), сумлі́ў ’няпэўнасць, недавер’ (Варл.). Адваротны дэрыват ад сумлявацца (гл. сумленне); Станкевіч (Язык, 597) лічыў форму з ‑і‑ ўкраінізмам, што не мае падстаў, паколькі яна выводзіцца з дзеяслова з “іканнем”, параўн. sumlivácca ’не давяраць’ (Варл.), сумліва́цца ’сумнявацца’ (Бяльк.) і пад.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

dowierzać

dowierza|ć

незак. (звычайна з адмоўем) давяраць;

nie ~ć komu — не давяраць каму; ставіцца з недаверам;

nie ~ła nikomu — яна не давярала нікому

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)