спрэ́льваць

‘псаваць што-небудзь, даводзіць да прэння’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. спрэ́льваю спрэ́льваем
2-я ас. спрэ́льваеш спрэ́льваеце
3-я ас. спрэ́львае спрэ́льваюць
Прошлы час
м. спрэ́льваў спрэ́львалі
ж. спрэ́львала
н. спрэ́львала
Загадны лад
2-я ас. спрэ́львай спрэ́львайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час спрэ́льваючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

цві́ліць

‘даводзіць да таго, каб што-небудзь пакрылася цвіллю’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. цві́лю цві́лім
2-я ас. цві́ліш цві́ліце
3-я ас. цві́ліць цві́ляць
Прошлы час
м. цві́ліў цві́лілі
ж. цві́ліла
н. цві́ліла
Загадны лад
2-я ас. цві́ль цві́льце
Дзеепрыслоўе
цяп. час цві́лячы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

наганя́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.

Незак. да нагнаць.

•••

Наганяць апетыт — даводзіць да стану моцнага жадання паесці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

burnish [ˈbɜ:nɪʃ] v. чы́сціць, палірава́ць; даво́дзіць да бля́ску

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

давядзе́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. даводзіць ​1 — давесці ​1 (у 2, 3 і 4 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вар’ява́ць, ‑р’юю, ‑р’юеш, ‑р’юе; незак.

1. Тое, што і вар’явацца.

2. каго. Раздражняць, злаваць, даводзіць да шаленства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

udowadniać

незак. даводзіць, даказваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

сцвярджа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.

1. гл. сцвердзіць.

2. што, з дадан. і без дап. Настойліва даводзіць, упэўніваючы ў чым-н.

Старажылы сцвярджаюць, што за вёскай было возера.

Усе сцвярджаюць гэту ісціну.

|| наз. сцвярджэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

палаві́нчаты, -ая, -ае.

1. Які складаецца з дзвюх частак, палавін (спец.).

Палавінчатая цэгла (бітая).

2. перан. Пазбаўлены цэласнасці, паслядоўнасці, які не даводзіць чаго-н. да канца.

Палавінчатыя меры.

Палавінчатае рашэнне.

|| наз. палаві́нчатасць, -і, ж. (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пра́вільнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць правільнага. І таму Міколку часта даводзіцца спрачацца і заўзята бараніць свае думкі, даводзіць іх правільнасць. Шынклер.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)