дваі́стасць, ‑і, ж.

Уласцівасць дваістага. А разам з гэтым постаць цара вынікала ва ўяўленні ў сваёй страшнай дваістасці: цар лагодны, партрэты цар, і цар, паказаны ў кніжачцы, драпежны цар-ашуканец са злосна вышчаранымі зубамі, гатовымі грызці людское цела. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

gnaw [nɔ:] v. (at) гры́зці (таксама перан.);

The dog gnawed (at) a bone. Сабака грыз костку;

Anxiety gnawed (at) his heart. Трывога мучыла яго душу.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Згры́жа, згри́жа ’штодзённая лаянка’ (Нас.). Укр. згри́жа, згриза́ ’душэўная мука’ (Жэлях.). Параўн. укр. згризота (= гризота) ’душэўная му́ка’, польск. zgryz, zgryzoty ’клопат, засмучэнне’, славац. zhryz ’сварка’. Параўн. грыжа (гл.) і балг. грижа ’клопат’. Ад дзеяслова з‑грыз‑ці (гл. грызці) з суфіксам ‑j‑a (як грыжа ад грызці) і пераходам значэння балг. тыпу, аднак з захаваннем семантычнай сувязі з дзеясловам грызціся ’лаяцца’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

го́рна,

Разм.

1. Прысл. да горны ​2.

2. безас. у знач. вык. Пра цяжкі прыгнечаны стан, у якім знаходзіцца хто‑н., перажываючы гора. І было самотна, надта было горна, Было многа крыўды, было многа слёз. Гурло. Пачынаюць думкі грызці — сумна, горна. Дзяргай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

nágen

vi (an D) гры́зці, аб’яда́ць (што-н.)

◊ am Húngertuch ~ — галада́ць, бедава́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

пазно́гаць м Nágel m -s, Nägel;

гры́зці пазно́гці an den Nägeln káuen;

пазно́гаць на руцэ́ Fíngernagel m;

пазно́гаць на назе́ Zéhennagel m

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Лістагры́з ’назва жука-лістаеда’ (сен., КЭС), рус. пск., смал. листгрыз ’тс’, чэш. listohryz ’жук Seraptia’. Прасл. listohryzъ — словаскладанне на аснове listъ > ліст і gryzti > гры́зці (гл.) (Трубачоў, Эт. сл., 15, 145).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

consume [kənˈsju:m] v. fml

1. спажыва́ць; з’яда́ць

2. расхо́даваць, браць;

consume a lot of fuel расхо́даваць шмат па́ліва

3. ахо́пліваць; му́чыць, гры́зці;

He is consumed with envy. Яго грызе зайздрасць.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

schróten

vt

1) бу́йна мало́ць, драбні́ць

2) гры́зці, тачы́ць (пра чарвякоў)

3) тэх. драбні́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Муры́жыць ’церці’, ’няўмела вастрыць’, ’сварыцца, грызці’ (Юрч.), ’цягаць туды-сюды’ (Бяльк.). Рус. пенз., ленінгр. муры́жить ’нудна лаяць’, муры́сать ’мучыць, тузаючы, торгаючы’, варон. мура́жить ’лаяць’, кастр. мурзова́ть ’даводзіць каго-небудзь гульнёй да стомы’, перм. мурлы́жить ’здзекавацца’. Няясна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)