Verbum

па́ля, -і, ж.

Бервяно, брус, забіты ў грунт для апоры ў збудаваннях.

Забіваць палі.

Мост на палях.

|| прым. па́левы, -ая, -ае.

землечарпа́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж.

Машына для паглыблення дна (рэк, каналаў і пад.), якая дастае грунт чарпакамі, прымацаванымі да рухомага ланцуга.

разраўня́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е; -я́ны; зак., што.

1. Зрабіць роўным, згладзіўшы складкі, згібы, няроўнасці.

Р. спадніцу.

2. Зрабіць раўнамерным, аднолькавым слой чаго-н.

Р. грунт.

апо́ўзень, -зня, мн. -зні, -зняў, м.

Грунт, парода, што пад дзеяннем вады, свайго цяжару спаўзае па схіле ўніз.

Берагавы а.

|| прым. апо́ўзневы, -ая, -ае.

Апоўзневыя працэсы.

раса́да, -ы, ДМ -дзе, ж., зб.

Маладыя расліны, вырашчаныя ў асобых умовах і прызначаныя для перасадкі ў адкрыты грунт.

Капусная р.

|| прым. раса́дны, -ая, -ае.

землясо́сны, -ая, -ае.

1. гл. землясос.

2. У выразе: землясосны снарад — машына для земляных работ, якая пры дапамозе помпы вымае і транспартуе па трубаправодах разрэджаны вадою грунт, земснарад.

буры́ць, буру́, бу́рыш, бу́рыць; незак., што.

1. Разбураць, рушыць.

Б. стары хлеў.

2. Свідраваць, прабіваць грунт спецыяльным інструментам.

|| зак. прабуры́ць, -буру́, -бу́рыш, -бу́рыць; -бу́раны.

|| наз. бурэ́нне, -я, н.