прапало́ць, ‑палю, ‑полеш, ‑поле; зак., што.

1. Ачысціць ад пустазелля. Прапалоць лён. Прапалоць грады.

2. і без дап. Палоць некаторы час. Прапалоць увесь дзень.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папало́ць сов.

1. (всё, многое) ополо́ть;

п. гра́ды — ополо́ть гря́ды;

2. (нек-рое время) пополо́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

веерападо́бны, ‑ая, ‑ае.

Які мае форму разгорнутага веера. Марэнныя Браслаўскія грады веерападобна (прысл.) разыходзяцца на поўнач, паўночны ўсход і ўсход, акаймоўваючы рад буйных азёр. Прырода Беларусі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папало́ць, ‑палю, ‑полеш, ‑поле; зак., што.

1. Выпалаць, апалоць усё, многае. Папалоць буракі. Папалоць усе грады.

2. і без дап. Палоць некаторы час. Папалоць да абеду.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́таптаць, ‑тапчу, ‑тапчаш, ‑тапча; зак., што.

1. Пралажыць хадзьбою; пратаптаць. Вытаптаць сцежку.

2. Топчучы, сапсаваць, знішчыць; стаптаць; здратаваць. Вытаптаць пасевы, грады. // Абмяць нагамі, абтаптаць. Вытаптаць снег вакол дрэва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пана́длівы, ‑ая, ‑ае.

Які панадзіўся рабіць што‑н. непажаданае, лёгка паддаецца на што‑н. непажаданае. Панадлівы хадзіць у шкоду. □ [Домна:] — Два пеўні ёсць — адзін дужа панадлівы ў грады. Гроднеў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

града́ ж, гра́дка ж Beet n -(e)s, -e;

рабі́ць грады Béete máchen;

града́ ўзго́ркаў Hügelkette f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

пазараста́ць, 1 і 2 ас. адз. не ўжыв., -а́е; -а́ем, -а́еце, -а́юць; зак.

1. (1 і 2 ас. мн. не ўжыв.). Зарасці якой-н. расліннасцю — пра ўсё, многае.

Грады пазарасталі пустазеллем.

2. Пакрыцца валасамі, поўсцю і пад. — пра ўсіх, многіх.

Мужчыны пазарасталі бародамі.

3. (1 і 2 ас. мн. не ўжыв.). Зажыць, зарубцавацца — пра ўсё, многае (разм.).

Пазарасталі раны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прапало́ць, -алю́, -о́леш, -о́ле; -алі; -о́латы; зак., што.

1. Ачысціць ад пустазелля якую-н. прастору ці пасаджаныя расліны.

П. грады.

П. капусту.

2. Правесці які-н. час полючы.

|| незак. прапо́лваць, -аю, -аеш, -ае (да 1 знач.).

|| наз. прапо́лка, -і, ДМ -лцы, ж. (да 1 знач.) і прапо́лванне, -я, н. (да 1 знач.).

|| прым. прапо́лачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Перавалачы́ць (переволочы́ць) ’апрацаваць (грады)’ (хойн., Мат. Гом.), сюды ж піравалака́ць ’пасеяную і забаранаваную збажыну пераяжджаць бараной уздоўж загонаў’ (Варл.). Да пера- і валачы́ць са старым значэннем ’рыхліць (зямлю)’, з якім слова ўжывалася ў больш старажытныя часы, калі замест сахі або бараны выкарыстоўвалася вершаліна ’верхняя частка яліны з завостранымі сукамі’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)