Гра́ды

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Гра́ды
Р. Гра́д
Гра́даў
Д. Гра́дам
В. Гра́ды
Т. Гра́дамі
М. Гра́дах

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

града́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. града́ гра́ды
грады́
Р. грады́ гра́д
Д. градзе́ гра́дам
В. граду́ гра́ды
грады́
Т. градо́й
градо́ю		 гра́дамі
М. градзе́ гра́дах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Града́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Града́
Р. Грады́
Д. Градзе́
В. Граду́
Т. Градо́й
Градо́ю
М. Градзе́

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

паўско́пваць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., што.

Ускапаць усё, многае.

П. грады.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

павыпо́лваць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., што.

Выпалаць усё, многае.

П. пустазелле.

П. грады.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паўзрыва́ць¹, 1 і 2 ас. не ўжыв., -а́е; зак., што.

Узрыць усё, многае.

Свінні паўзрывалі грады.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

апало́ць, апалю́, апо́леш, апо́ле; апалі́; апо́латы; зак., што.

Полючы, ачысціць ад пустазелля.

А. грады.

|| незак. апо́лваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абраўнава́ць, -ну́ю, -ну́еш, -ну́е; -ну́й; -нава́ны; зак., што.

Зрабіць роўным, гладкім (край, паверхню чаго-н.).

А. грады.

|| незак. абраўно́ўваць, -аю, -аеш, -ае; наз. абраўно́ўванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

града́, -ы́, мн. гра́ды і (з ліч. 2, 3, 4) грады́, град, ж.

1. Вузкая паласа зямлі, ускапаная на агародзе ці ў кветніку.

Пасадзіць граду буракоў.

2. Рад невялікіх гор, узгоркаў.

Горная г.

3. Мноства аднастайных прадметаў, размешчаных у адзін рад.

|| памянш. гра́дка, -і, ДМ -дцы, мн. -і, -дак, ж. (да 1 знач.).

|| прым. гра́дкавы, -ая, -ае (да 1 знач.) і гра́давы, -ая, -ае (да 2 знач.).

Градкавыя культуры.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

здрасава́ць сов., разг. истопта́ть, вы́топтать;

з. гра́ды — истопта́ть гря́ды

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)