proud

[praʊd]

adj.

1) ганарлі́вы, го́рды, перакана́ны ў сваёй го́днасьці

2) самаўпэ́ўнены, самазадаво́лены, ганары́сты, фанабэ́рысты, пыхлі́вы; наха́бны

3) по́ўны го́нару, ганарлі́вы

a proud smile — ганарлі́вая ўсьме́шка

a proud moment — хвілі́на, яка́я напаўня́е пачуцьцём го́нару

•

- proud of

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

parole

[pəˈroʊl]

1.

n.

1) умо́ўнае звальне́ньне з турмы́

2) сло́ва го́нару

2.

v.t.

выпуска́ць умо́ўна (вя́зьня)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

заглы́біцца, ‑блюся, ‑бішся, ‑біцца; зак., у што.

Разм. Зайсці, заехаць, пранікнуць у глыб чаго‑н. Заглыбіцца ў лес. □ [Бацька з Алесем] спусціліся з тэрасы на круг гонару і заглыбіліся ў адну з радыяльных алей. Караткевіч. // перан. Цалкам аддацца якому‑н. занятку, унікнуць у сутнасць якой‑н. справы. Малашкін заглыбіўся ў працу над дакладам. Пестрак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

infamia

ж.

1. гіст. пазбаўленне гонару (праз суд);

2. перан. ганьба

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ignoble

[ɪgˈnoʊbəl]

adj.

1) бяз го́нару; по́длы, гане́бны; ні́зкі, агі́дны

2) ні́зкага пахо́джаньня або́ ста́ну

3) ні́зкага гату́нку або́ я́касьці

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

adorn

[əˈdɔrn]

v.t.

1) упрыго́жваць; аздабля́ць

a table adorned with flowers — стол упрыго́жаны кве́ткамі

2) дадава́ць бля́ску, го́нару або́ ва́жнасьці

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

пьедеста́л прям., перен. п’едэста́л, -ла м.;

мра́морный пьедеста́л мармуро́вы п’едэста́л;

низве́ргнуть с пьедеста́ла перен. скі́нуць з п’едэста́ла;

пьедеста́л почёта п’едэста́л го́нару.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

squeamish [ˈskwi:mɪʃ] adj.

1. : feel squeamish нудзі́цца

2. даліка́тны, разбо́рлівы; крыўдлі́вы; нерво́вы

3. скрупулёзны; прынцыпо́вы, карэ́ктны (пра прынцыпы, мараль і да т.п.);

He’s very squeamish about honour. Ён вельмі прынцыповы ў пытаннях гонару.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Éhre

f -, -n

1) го́нар

2) паша́на

auf ~! — сло́ва го́нару!

damít kann mann kéine ~ éinlegen — гэ́та не ро́біць го́нару

die létzte ~ erwéisen* — адда́ць апо́шні доўг

er fühlte sich in séiner ~ gekränkt — яго́ го́нар задзе́ты

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ганаро́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Які карыстаецца пашанай; пачэсны. Ганаровы госць.

2. Які даецца, прысвойваецца за вялікія заслугі. Ганаровая грамата. Ганаровае званне. // Які выбіраецца ў знак павагі, пашаны. Ганаровы прэзідыум. Ганаровы старшыня. // Які з’яўляецца выражэннем гонару, праводзіцца ў знак павагі. Ганаровая варта. Ганаровы прыём.

3. Які робіць гонар каму‑н. Ганаровае прызначэнне. Ганаровы абавязак. Ганаровая смерць. // Які не парушае годнасці каго‑, чаго‑н. Ганаровы мір.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)