a. p.

= anni praeteriti – y мінулым [прошлым] годзе

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

anno Domini

[,ænoʊˈdɑ:məni:]

Lat. A.D.

у го́дзе па нараджэ́ньні Хрыста́; на́шай э́ры

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

адлаві́ць, ‑лаўлю, ‑ловіш, ‑ловіць; зак.

1. Злавіць, вылавіць нейкую частку каго‑н. У 1939 годзе адлавілі каля фермы двух, а ў 1940 годзе шэсць лісянят. В. Вольскі.

2. Скончыць лавіць, перастаць займацца лоўляй каго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Лі́тусь, лі́тюсь ’у мінулым годзе’ (кам., драг., Сл. ПЗБ). Да ле́тась (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

хва́тит нареч., разг. хо́піць; (достаточно, довольно) до́сыць, даво́лі, бу́дзе, го́дзе;

хва́тит с вас и э́того хо́піць (бу́дзе) з вас і гэ́тага;

хва́тит дура́читься го́дзе дуры́цца;

◊

с меня́ хва́тит з мяне́ хо́піць (даво́лі);

хва́тит! хо́піць! (даво́лі!, до́сыць!, го́дзе!); см. хвати́ть​II.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Сяго́лета ’ў гэтым годзе’ (ТСБМ, Сл. ПЗБ; маг., мін., гом., ЛА, 2, Шат., Растарг.), сего́лето ’тс’ (ТС). Карскі (2–3, 74) выводзіў з сего лета, гл. сёлета. Сюды ж сяго́летак ’жывёла, што нарадзілася ў гэтым годзе’ (Касп., Шат.), сеголе́ток ’тс’ (ТС), сяголе́тка ’цялушка гэтага года’ (Сл. ПЗБ) і інш.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ле́тась, прысл.

Разм. У мінулым годзе. [Ліза:] «Я ўжо так прывыкла да вучняў, што цяпер было б шкада іх пакідаць... У мяне ў гэтым годзе іх больш, чым летась». Шахавец. Ляцяць, як і летась, у вырай З наседжаных гнёзд жураўлі. Астрэйка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзевяцісо́ты ліч Neunhúndertste (sub) m -n, -n;

у дзевяцісо́тым го́дзе im Jáhre néunhundert

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

сяго́лета прысл абл in diesem Jahr, dieses Jahr (у гэтым годзе); jetzt (цяпер)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Трызі́мак ‘конь, цялё на трэцім годзе, трацяк’ (Сцяшк.; беласт., вільн., Сл. ПЗБ). Да тры і зіма (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)