*Асю́рбаваты, осю́рбуватый ’сутулы, гарбаты’ (Клім.). Няясна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Кірбаці́сты ’сутулы’ (Сцяшк. Сл.). Гл. гарбаты.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

tea wagon

сто́лік на ко́лцах для падава́ньня гарба́ты

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

радаві́ты, ‑ая, ‑ае.

Які належыць да старога знатнага роду. Пасля набажэнства радавітая шляхта, паны-абшарнікі і ваенная арыстакратыя заходзяць да ксяндза .. на «шклянку гарбаты». Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

саста́рыцца, ‑руся, ‑рышся, ‑рыцца; зак.

Тое, што і састарэцца. Глядзіць на млынок-недарэку Млынар, што састарыцца змог, Як гэты замшэлы, гарбаты, Старанны работнік-млынок. Бялевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Курпа́ты ’сутулы’ (Сцяшк. Сл.). Да гарбаты. Магчыма, пад уплывам куробіцца (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Гарбу́ль ’нарост на дрэве або целе’ (Нас.), ’гарбаты чалавек’ (Шатал.). Гл. гарбы́ль.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

half-and-half​1 [ˌhɑ:fnˈhɑ:f] n. AmE су́месь малака́ і вяршко́ў (для кавы, гарбаты)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

◎ Курдзе́ль ’малы ростам чалавек’ (Жыв. сл.). Да курдаты (гл.). Суфіксацыя, як гарбаты — гарбель (Сцяцко, Афікс. наз., 98).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

hunchback

[ˈhʌntʃbæk]

n.

гарба́ты -ага m., гарбу́н -а́ m.; гарба́тая, гарбу́ньня, гарбу́ха f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)