Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Пекані́на (пікані́на) ’спякота, гарачыня’ (міёр., Нар. словатв.) — утварэнне з суф. ‑анін‑а з адцягненым, злёгку экспрэсным значэннем ад пе́кці ’пячы’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
тэрмі́т
(ад гр. therme = цяпло, гарачыня)
парашкападобная сумесь алюмінію з вокісламі некаторых металаў (звычайна жалеза), якая пры гарэнні дае высокую тэмпературу.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
неміласэ́рны, ‑ая, ‑ае.
1. Далёкі ад міласэрнасці; бязлітасны, суровы. Неміласэрны чалавек.// Які вырашае неміласэрнасць. Неміласэрны позірк.
2.перан. Вельмі моцны, незвычайны. Неміласэрны холад. □ Гарачыня неміласэрная; куды ні зірні — усё жоўтае, выпаленае сонцам.Чарнышэвіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
невыно́сны, ‑ая, ‑ае.
Які цяжка, немагчыма вынесці; нясцерпны. Невыносны сум. Невыносная гарачыня. □ Невыносны боль працінае плечы, тулава.«Беларусь».Фіскалам і даносчыкам стваралі такія невыносныя ўмовы жыцця, што яны мімаволі павінны былі пакідаць семінарыю.Сяргейчык.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
разаспа́цца, ‑сплюся, ‑спішся, ‑спіцца; зак.
Разм. Моцна заснуўшы, праспаць даўжэй звычайнага, заснуць надоўга. Андрэй сама разаспаўся, не хацелася ўставаць, але сонца даўно пераваліла за паўдня, гарачыня апала, трэба было зноў весці коней на пашу.Чарнышэвіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Прыпё́к1 ’прыбаўка вагі хлеба пасля выпечкі ў параўнанні з вагой затрачанай на яго мукі’ (ТСБМ, Стан.). Рус.припёк ’тс’. Нулявы дэрыват ад дзеяслова прыпякаць < пячы (гл.), дзе пры‑ мае значэнне прыбаўлення, параўн. з адваротным значэннем рус.припека́ть ’патраціць усю муку на выпечку’, гл. Чарныш, Слов. лексика, 49.
Прыпё́к2 ’моцная спёка, гарачыня ад сонца’ (ТСБМ). Рус.припёк ’тс’, польск.przypiek, серб.-харв.при̏пека ’тс’, балг.при́пек ’месца, дзе моцна пячэ сонца’, макед.припек ’тс’, припека ’сонцапёк, гарачыня’. Гл. папярэдняе слова.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
impossible
[ɪmˈpɑ:səbəl]1.
adj.
1) немагчы́мы, невыкана́льны
2) непраўдападо́бны
3) нясьце́рпны, немагчы́мы (боль, гарачыня́)
2.
n.
немагчы́мае n.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)