Zion

[ˈzaɪən]

гара́ Сіён

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

дамінава́ць, -ну́ю, -ну́еш, -ну́е; -ну́й; незак.

1. Мець перавагу, быць галоўным, асноўным.

У агульнай мелодыі дамінавалі гукі кларнета.

2. Узвышацца над акаляючай мясцовасцю.

Гара дамінавала над горадам.

|| наз. дамінава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

вулка́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Канічная гара з кратарам на вяршыні, праз які час ад часу вывяргаюцца лава, агонь, попел.

Патухлы в.

Дзеючы в.

|| прым. вулкані́чны, -ая, -ае.

Вулканічныя пароды.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

конусападо́бны, ‑ая, ‑ае.

Які мае форму конуса, падобны да конуса. Конусападобная гара. Конусападобнае збудаванне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Kosciusco, Mount

[,kɑ:siˈʌskoʊ]

гара́ Касьцю́шкі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Mont Blanc

[,mɑ:ntˈblɑ:ŋ]

гара́ Манбля́н

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

адхо́нне, ‑я, н.

Тое, што і адхон. Суровая, маўклівая гара, Імхом сухім зарослае адхонне. Лойка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

алеба́стравы, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да алебастру. Алебастравая гара. // Зроблены з алебастру. Алебастравая ваза.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Сіён м Zión m -s (гара)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

Цу́гшпітцэ нескл ж Zúgspitze f - (гара)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)