Infamíe

f -, -í¦en

1) по́дласць

2) га́ньба

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

sromota

ж. уст. сорам; сарамата; ганьба

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Schmach

f - высок. га́ньба, знява́га

j-m éine ~ ántun* — зга́ньбіць, знява́жыць каго́-н.

~ und Schánde! — со́рам і га́ньба!

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

со́рам м Scham f -; Schánde f -, Schmach f - (ганьба);

чырване́ць ад со́раму schámrot wérden

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

disrepute

[,dɪsriˈpju:t]

n.

га́ньба f.; нясла́ва f.; непаша́на f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Нясла́ва ’ганьба, абясслаўленне’ (Нас.; мін., Шн. 2), ніслава ’тс’ (Федар.), укр. неслава, польск. niesława ’тс’. Арэальны наватвор, гл. слава.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

niezmyty

niezmyt|y

нязмыўны;

~a hańba — нязмыўная ганьба

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

бесче́стье ср. га́ньба, -бы ж.; (оскорбление) знява́га, -гі ж.;

нанести́ бесче́стье знява́жыць го́нар, знясла́віць, зганьбава́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Зага́на ’недахоп’, ’выгавар’, дыял. маг. загу́на ’асуджэнне’ (Юрч.). Рус. смал. зага́на ’недахоп’, ’пакаранне’. Бязафіксны аддзеяслоўны (ад *заганіць, параўн. укр. зага́нити ’асудзіць’) назоўнік. Гл. ганьба.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

taint​1 [teɪnt] n.

1. налёт (чаго-н.); сляды́ (чаго-н.);

a taint of corruption элеме́нты кару́пцыі

2. пля́ма; га́ньба, зага́на

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)