эско́рт м. Eskórte f -, -n; Geléit n -(e)s, -e;

ганаро́вы эско́рт Éhrengeleit n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ганара́р

(лац. honorarium = узнагароджанне, ганаровы дар)

плата, грашовае ўзнагароджанне, якое атрымліваюць аўтары за свае творы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

krwiodawca

м. донар;

honorowy krwiodawca — ганаровы донар

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

tytularny

1. намінальны;

2. тытулярны;

3. ганаровы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

dostojny

1. паважаны, шаноўны;

2. ганаровы; высокі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Пачэ́сны ’ганаровы, які карыстаецца пашанай’, ’які робіць гонар каму-н.’ (ТСБМ; КЭС, лаг.; Нас.). Укр. поче́сний, поче́стний, рус. поче́стно́й, польск. poczesny, н.-луж. pocny, в.-луж. počestny, чэш., славац. počesthú, серб.-харв. по̏часни. Варыянт (магчыма, праславянскі) да прасл. čьstьnъjь < čьstь > чэсць, чэсны (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Éhrenname

m -ns, -n ганаро́вы ты́тул, ганаро́вае зва́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Éhrenpreis

m -es, -e ганаро́вая прэ́мія, ганаро́вы прыз

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

га́зі

(ар. gazi, ад gaza = ваяваць)

1) удзельнік газавату;

2) ганаровы тытул военачальнікаў у многіх мусульманскіх краінах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

курданёр

(фр. cour d’honneur = ганаровы двор)

парадны двор палаца, асабняка, які ўтвараецца асноўным корпусам і бакавымі флігелямі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)