запа́лкавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да запалкі. Запалкавая галоўка. // Прызначаны для захавання запалак. Запалкавая каробка. // Прызначаны для вырабу і продажу запалак. Запалкавая прамысловасць. Запалкавы аўтамат.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

балані́т

(ад гр. balanos = галоўка палавога члена)

запаленне скурных покрываў галоўкі палавога члена.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

garlic

[ˈgɑ:rlɪk]

n.

1) часно́к -аку́ m.

2) гало́ўка часнаку́; зубо́к часнаку́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Zúckerhut

m -(e)s, -hüte гало́ўка цу́кру

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

БАЛАНАПАСТЫ́Т

(ад грэч. balanos галоўка палавога члена + posthion крайняя плоць + ...іт),

запаленне скуры галоўкі палавога члена і ўнутр. лістка крайняй плоці. Бывае ў любым узросце. Лячэнне, што і пры баланіце. Ускладненні: фімоз, парафімоз.

т. 2, с. 237

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Tónkopf

m -(e)s, köpfe радыё гу́кавая гало́ўка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Löschkopf

m -(e)s, -köpfe сціра́льная гало́ўка (магнітафона)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Пле́шка 1, плі́шка ’верхняя, расшыраная частка чаго-небудзь, што мае форму ножкі стрыжня’, ’верхні канец караняплода’, ’кацёлка (галава) сланечнікаў ’галоўка цвіка’, ’шапка грыба’ (ТСБМ, Нас., Мядзв., Касп., Сл. ПЗБ, Ян., ТС, Мат. Маг., Бяльк., Юрч. СНЛ, Жыв. сл.). У выніку семантычнага пераносу ’лысіна’ > ’верхняя частка’ з плеш (гл.). Параўн. укр. плі́шка ’драўляны клін’, рус. плешка ’голая вяршыня гары’, ’галоўка цвіка’, ’шырокі канец далата, па якому б’юць малатком’, польск. pleszka ’галоўка цвіка, шрубы’, ’пляма’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

капітэ́ль

(лац. capitellum = галоўка)

верхняя частка калоны, або пілястры, размешчаная паміж ствалом апоры і гарызантальным перакрыццём (антаблементам).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ско́лекс

(гр. skoleks = чарвяк)

«галоўка» стужачных чарвей, на якой змешчаны прысоскі, кручкі, хабаток і іншыя органы прымацавання.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)