мно́жны, -ая, -ае.

Які складаецца з вялікай колькасці чаго-н., праяўляецца ў мностве форм, відаў.

Множная этымалогія.

○

Множны лік — граматычны разрад, які паказвае, што гаворка ідзе пра многія прадметы, асобы.

|| наз. мно́жнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

гуры́йскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да гурыйцаў, належыць ім. Гурыйская гаворка. Гурыйскі звычай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

narzecze

н. лінгв. гаворка; дыялект

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

rozgwar, ~u

м. гоман; гаворка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

dialekt, ~u

м. дыялект; гаворка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

gabble​1 [ˈgæbl] n.

1. ху́ткая гаво́рка, яку́ю ця́жка зразуме́ць; лапата́нне

2. го́гат (гусей)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

бай², Ба́я і ба́ю, мн. ба́і, ба́яў, м. (разм.).

1. (з вялікай літары) Ба́я. Міфічная істота дзіцячага фальклору, якая расказвае байкі, казкі.

Ішоў Б. па сцяне.

2. ба́ю. Гаворка.

Вось бачыце, не слухалі майго баю.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

памо́ўка, -і, ДМ -мо́ўцы, мн. -і, -мо́вак, ж.

Гаворка (ужыв. звычайна ў прымаўцы: пра воўка памоўка, а воўк і тут — пра таго, хто паяўляецца ў той момант, калі пра яго гавораць ці думаюць; разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

Pláttdeutsch

n - i -s ніжненяме́цкая гаво́рка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Dialékt

m -s, -e дыяле́кт, гаво́рка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)