самастрэ́льны в разн. знач. самостре́льный;
~ная ра́на — самостре́льная ра́на;
~ная вінто́ўка — самостре́льная винто́вка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
gun [gʌn] n.
1. вінто́ўка, стрэ́льба, ружжо́
2. гарма́та
3. пістале́т
4. tech. распыля́льнік
gun down [ˌgʌnˈdaʊn] phr. v. застрэ́ліць (каго-н.)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Sélbstladegewehr
n -(e)s, -e самазара́дная вінто́ўка
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Kléinkalibergewehr
n -(e)s, -e малакалі́берная вінто́ўка
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
ма́ўзер м вайск Máuserpistole f -, -n (пісталет); Máusergewehr n -s, -e (вінтоўка)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
трохлінейка, ‑і, ДМ ‑лейцы; Р мн. ‑неек; ж.
Разм. Трохлінейная вінтоўка. Бяры, мілы, трохлінейку, два падсумкі, патранташ, Цэлься ворагу ў сэрца, не прамаж. Крапіва.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бясшумна, ‑і, ДМ ‑мцы; Р мн. ‑мак; ж.
Разм. Вінтоўка са спецыяльным прыстасаваннем, якое знімае гук стрэлу, робіць стрэл бясшумным. Акрамя аўтамата, група атрымала бясшумку. Федасеенка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Knárre
f -, -n
1) бразго́тка
2) вайск., разм. вінто́ўка
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
самазарадка, ‑і, ДМ ‑дцы; Р мн. ‑дак; ж.
Разм. Самазарадная вінтоўка. У час Вялікай Айчыннай вайны.. [дзядзька Ціхон] лічыўся лепшым ружэйным майстрам партызанскай брыгады, дні і ночы рамантаваў самазарадкі і аўтаматы. Паслядовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зараджаны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад зарадзіць 2.
2. у знач. прым. З устаўленым зарадам; прыгатаваны да дзеяння (пра агнястрэльную зброю, міну, капкан і пад.). Зараджаная вінтоўка. Зараджаны дыск.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)