налі́ўка, -і, ДМ -ліўцы, мн. -і, -лівак, ж.

Род віна — салодкая настойка на фруктах, ягадах.

Вішнёвая н.

|| прым. налі́вачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

брэ́ндзі, нескл., н.

Гатунак каньячнага віна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэйнве́йн, ‑у, м.

Гатунак вінаграднага віна.

[Ням. Rheinwein.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

zawinienie

н. віна

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

чацвярці́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

1. гл. чацвярціна.

2. Бутэлька гарэлкі ці віна ёмістасцю ў адну чацвёртую частку літра (разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

мадэ́ра, ‑ы, ж.

Сорт моцнага вінаграднага віна.

[Ад назвы вострава Мадэйры.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сатэ́рн, ‑у, м.

Сорт вінаграднага белага віна.

[Ад геагр. назвы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цымля́нскае, ‑ага, н.

Сорт пеністага вінаграднага віна.

[Ад назвы станіцы Цымлянскай на Доне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шаблі́, нескл., н.

Сорт белага вінаграднага віна.

[Ад геагр. назвы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

штоф¹, -а, мн. -ы, -аў, м.

Старая руская мера вадкасці (звычайна віна, гарэлкі), роўная 1,23 л, а таксама бутля такой ёмістасці.

|| прым. што́фны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)