Вясе́лліка ’вяселлейка’ (Нас.). Утворана пры дапамозе памяншальна-ласкальнага суф. ‑ейк‑а ад наз. вяселле (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

выхава́целька, ‑і, ж.

Разм. Жан. да выхавацель. Вяселле вырашылі ў інтэрнаце спраўляць. Спытала Валя Сакоўская ў выхавацелькі — дазволіла. Мыслівец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

spectacular​1 [spekˈtækjələ] n.

1. я́ркі тэатра́льны спекта́кль, фее́рыя; тэатралізава́ны канцэ́рт з удзе́лам зо́рак

2. эфе́ктнае відо́вішча;

a bridal spectacular пы́шнае вясе́лле

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

наклі́каць, -клічу, -клічаш, -кліча; -кліч; -кліканы; зак.

1. каго. Наззываць, запрасіць у вялікай колькасці.

Н. гасцей на вяселле.

2. перан., што і чаго. Выклікаць якім-н. учынкам, словам і пад. што-н. непрыемнае, непажаданае; напрарочыць.

Н. бяду ў хату.

|| незак. накліка́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

брылья́нтавы Brillánt-; brillánten [bril´jantən];

брылья́нтавае вясе́лле diamántene Hóchzeit;

брылья́нтавы пярсцёнак Brillántring m -(e)s -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

Медава́нне ’частаванне пасля пахавання’ (шчуч., Сцяшк. Сл.), медава́ць ’гуляць вяселле’ (астрав., Сцяшк. Сл.). З польск. miodować (> miodowanie) ’запраўляць мёдам’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

галу́біцца, ‑біцца; незак.

Нар.-паэт. Мілавацца, песціць, лашчыць адзін аднаго. [Міхась (да Адася і Надзі):] Ну, галубкі, досыць галубіцца вам! Прызнавайцеся, калі вяселле ваша гуляем? Козел.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

карале́ўна, ‑ы; Р мн. ‑левен; ж.

Уст. і нар.-паэт. Дачка караля. Справілі вяселле, і стаў сіраціна Янка мужам каралеўны. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прахлі́паць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Хліпаць некаторы час. Галя на вяселле не пайшла. Увесь той дзень яна прахліпала ў падушку. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стрымгало́ў, прысл.

Вельмі хутка, імкліва, кулём. Выскаквалі з двароў дзеці, стрымгалоў кідаліся да калёс, крычалі на ўсе галасы: — Вяселле едзе! Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)