give back

аддава́ць (узя́тае) варо́чаць, вярта́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

zurückbringen

* vt прыно́сіць наза́д, вярта́ць, варо́чаць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Вярта́льны ’вярчальны’ (КТС). Новаўтварэнне ад вяртаць (гл.) і суф. ‑альн‑ы, які звычайна далучаецца да асноў запазычаных назоўнікаў (Бел. гр., 1, 216–217).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

рээвакуі́раваць

(ад рэ- + эвакуіраваць)

вяртаць назад пасля эвакуацыі насельніцтва, прадпрыемствы, установы, маёмасць.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

repatriate

[,ri:ˈpeɪtrieɪt]

v.t.

вярта́ць наза́д на ба́цькаўшчыну, рэпатрыява́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

рамбу́рс

(фр. rembourser = вяртаць затраты)

аплата купленага тавару, як правіла, праз пасрэдніцтва банка.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

рамбурсава́ць

(фр. rembourser)

1) вяртаць даўгі, затраты;

2) аплачваць доўг праз трэцюю асобу.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

restytuować

незак.

1. біял. аднаўляць;

2. юр. вяртаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

przywracać

незак. вяртаць, варочаць; аднаўляць;

przywracać komu życie — вяртаць каго да жыцця;

przywracać kogo na poprzednie stanowisko — вяртаць каго на ранейшую пасаду;

przywracać pierwotny tekst umowy — аднаўляць пачатковы тэкст дамовы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

recoup

[rɪˈku:p]

n.

1) вярта́ць (згу́бленае)

2) кампэнсава́ць, адпла́чваць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)