праду́ха, -і, ДМ -ду́се, мн. -і, -ду́х, ж. (разм.).

1. Адтуліна для выхаду паветра.

П. ў склепе.

2. Тое, што дае выхад пачуццям, імкненням і пад.

Працуеш як вол, а прадухі ніякай.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мазгаві́ты, ‑ая, ‑ае.

Разм. Разумны, кемлівы, разважлівы. Мазгавіты хлопец [Віктар], з любога становішча знойдзе выхад. Васілёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адста́ўка, -і, ДМ -та́ўцы, ж.

Канчатковае звальненне з вайсковай, а таксама з дзяржаўнай службы.

Капітан у адстаўцы.

Выйсці ў адстаўку.

◊

Адстаўка кабінета, урада — выхад у сувязі з вотумам недавер’я або зменай кіраўніка дзяржавы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паско́рыць сов., в разн. знач. уско́рить;

п. рух — уско́рить движе́ние;

п. вы́хад кні́гі — уско́рить вы́ход кни́ги

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адду́шына, -ы, мн. -ы, -шын, ж.

1. Адтуліна для выхаду паветра, дыму і пад.

А. ў печы.

2. перан. Тое, што дае выхад чаму-н. (пачуццям, настрою і пад.).

Знайсці аддушыну ў гутарках з блізкім чалавекам.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Пракідкі́ ’які знаходзіць выхад з цяжкіх абставін; знаходлівы, пранырлівы, прабіўны’ (ТСБМ). Гл. кідкі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

крыні́ца,

выхад падземных вод на паверхню.

т. 8, с. 515

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ава́рыя, -і, мн. -і, -рый, ж.

Пашкоджанне, выхад са строю якога-н. механізма, машыны ў час руху, работы.

Пацярпець аварыю (таксама перан.: пра няўдачу, правал якой-н. справы).

|| прым. авары́йны, -ая, -ае.

Аварыйная служба (па ліквідацыі аварый).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

exodus

м. кніжн. выхад; уцёкі;

exodus do krajów sąsiednich — уцёкі (выхад) у суседнія краіны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

вы́лазка, -і, ДМ -зцы, мн. -і, -зак, ж.

1. Выхад часткі войск з асаджанага ўмацавання для нападу на тых, хто акружае.

Зрабіць вылазку на ворага.

2. перан. Нечаканы варожы напад, выпад (неадабр.).

3. Фізкультурная прагулка.

Лыжная в.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)