обсы́пать сов.

1. абсы́паць, мног. паабсыпа́ць;

2. (покрыть сыпью) абсы́паць, мног. паабсыпа́ць, асы́паць, мног. паасыпа́ць; (о сыпи — появиться) вы́сыпаць;

обсыпа́ть несов.

1. абсыпа́ць;

2. (покрывать сыпью) абсыпа́ць, асыпа́ць; (о сыпи — появляться) высыпа́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выцяру́шваць

1. (высыпаць) áusschütten vt, verschütten;

2. (ачышчаць ад пылу) áusstauben vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

высыпа́цца I несов.

1. высыпа́ться;

2. с.-х. высе́иваться;

3. (о сыпи) высыпа́ть, появля́ться;

4. разг., см. высыпа́ць 4;

5. страд. высыпа́ться; посыпа́ться; см. высыпа́ць 1, 2

высыпа́цца II несов. (к вы́спацца) высыпа́ться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рассы́паць, -плю, -плеш, -пле; -паны; зак.

1. што. Высыпаць, раскідаць, рассеяць па паверхні.

Р. вішні.

Р. грыбы.

2. што. Насыпаючы, размеркаваць, размясціць.

Р. бульбу ў два мяхі.

3. перан., каго-што. Размясціць уроскідку на якой-н. прасторы.

Р. роту ўздоўж дарогі.

|| незак. рассыпа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. рассыпа́нне, -я, н. і рассы́пка, -і, ДМ -пцы, ж. (да 2 знач.; разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вытраса́ць, вы́трасці, вытрэ́сваць

1. (высыпаць) áusschütten vt, verschütten vt;

2. (ачысціць ад пылу) ábstauben vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Вы́спа ’востраў’ (БРС, Шат., Мядзв., Шн., 1, Яшк.); ’узгорак, узвышанае месца’ (Інстр. I, Яшк.), ’высокі бераг ракі’ (Яшк.). Ст.-бел. выспа ’востраў’. Запазычанне з польск. wyspa ’востраў’ (Булыка, Запазыч., 74 і наст.), якое да высыпаць (гл. сыпаць) (Нітшэ, 199).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вы́сып ’пясчаны ўзгорак, астравок; выспа’ (Сцяц., зэльв.). Ст.-бел. высепъ, высопъ ’востраў’. Запазычанне з польск. wysep, wysyp ’тс’ (Булыка, Запазыч., 74 і наст.), апошняе да высыпаць (Нітшэ, 24). Але параўн. рус. дыял. вы́сыпок ’наносны астравок, наносная пясчаная мель’ і ўкр. ви́сип ’насыпная горка, невысокая горка’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

wyroić się

зак.

1. дараіцца, выраіцца (аб пчолах);

2. высыпаць (натоўпам)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

шу́снуць разм.

1. (шмыгануць, пабегчы) húschen vi (s); áuffliegen* vi (s) (узляцець);

2. (высыпаць што-н.) etw. (mit Schwung) áusschütten

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

шу́снуць, -ну, -неш, -не; -ні; зак. (разм.).

1. Шмыгнуць, кінуцца куды-н.; хутка залезці куды-н., схавацца дзе-н.

Ш. за дзверы.

Ш. у ложак.

2. Зваліцца адкуль-н., нечакана праваліцца куды-н.

Ш. у адхон.

Ш. пад лёд.

3. Імкліва ўзняцца, узляцець уверх.

Шуснула чарада птушак.

4. 3 сілай выліць што-н.; раптам паліцца, пасыпацца.

Ш. памыйную ваду ў баразну.

Шуснуў дождж.

5. Утварыць лёгкі шум, шолах.

Шуснула галінка.

6. што. З сілай высыпаць.

Ш. лапату пяску на агонь.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)