hóchstellen

аддз. vt

1) (па)ста́віць высо́ка

2) цані́ць, высо́ка ста́віць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

highly [ˈhaɪli] adv.

1. высо́ка, на́дта, ду́жа, надзвыча́йна, мо́цна;

highly skilled выcокакваліфікава́ны;

a highly amusing story надзвы́чай/надзвыча́йна заба́ўная гісто́рыя

2. высо́ка, до́бра, прыхі́льна;

speak highly of smb./smth. добра адзыва́цца аб кім-н./чым-н.;

think highly of smb./smth. высо́ка цані́ць каго́-н./што-н.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

чыж, ‑а, м.

Невялікая лясная пеўчая птушка сямейства ўюрковых. Гэта чыж спявае... На галінах высока-высока над зямлёй гнездзіцца. Мыслівец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

expert​2 [ˈekspɜ:t] adj. во́пытны, (высока)кваліфікава́ны;

expert advice; кваліфікава́ная пара́да; заключэ́нне экспе́ртаў

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

хаду́лі, -ду́ль і -яў, адз. хаду́ля, -і, ж.

1. Шасты з высока прыбітымі прыступкамі, стаўшы на якія можна хадзіць вялікімі крокамі.

Хадзіць на хадулях.

2. перан. Пра што-н. напышлівае, высакамернае, ненатуральнае.

3. перан. Доўгія ногі (разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Лазу́н ’майстар, ахвотнік высока лазіць (аб дзецях)’ (ТСБМ), ’сысун (аб цяляці)’ (Касп.). Да ла́зіць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Стро́мак ‘вазок сена, які накладзены высока, але не раскладзіста’ (Нас., Байк. і Некр.). Гл. астромак.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

síttlich

a (высока)мара́льны, прысто́йны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

áchtbar

a паважа́ны, (высо́ка)шано́ўны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

high-ranking [ˌhaɪˈræŋkɪŋ] adj. высокапаста́ўлены; ста́ршы;

a high-ranking official высока паста́ўленая афіцы́йная асо́ба

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)