вы́клікнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак. і аднакр., што і без дап.

Гучна выкрыкнуць, вымавіць. Выклікнуць лозунг.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́гаварыць, -ру, -рыш, -рыць; -раны; зак.

1. што. Вымавіць, сказаць.

Гэта слова цяжка в.

2. што. Дамагчыся абяцання чаго-н. (разм.).

В. тыдзень адтэрміноўкі.

3. каму. Прабраць (разм.).

Маці выгаварыла хлапчуку за свавольства.

|| незак. выгаво́рваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

проговори́ть сов.

1. (сказать) сказа́ць, прамо́віць, вы́мавіць;

2. (некоторое время) прагавары́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

працадзі́ць, -аджу́, -э́дзіш, -э́дзіць; -э́джаны; зак., што.

1. Прапусціць (вадкасць) для ачысткі праз што-н., што фільтруе.

П. малако.

2. перан. Вымавіць неразборліва, не разнімаючы зубоў.

|| незак. працэ́джваць, -аю, -аеш, -ае (да 1 знач.).

|| наз. працэ́джванне, -я, н. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адрапарава́ць

‘далажыць пра што-небудзь па правілах вайсковай службы; выразна вымавіць, афіцыйна паведаміць пра што-небудзь (адрапартаваць прывітанне)’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. адрапару́ю адрапару́ем
2-я ас. адрапару́еш адрапару́еце
3-я ас. адрапару́е адрапару́юць
Прошлы час
м. адрапарава́ў адрапарава́лі
ж. адрапарава́ла
н. адрапарава́ла
Загадны лад
2-я ас. адрапару́й адрапару́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час адрапарава́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Вы́гаварка ’вымаўленне’ (Нас.) і выгаворка ’тс’ (Байк. і Некр., Нас.), рус. выговор ’тс’. Суфіксальнае ўтварэнне ад дзеяслова вы́гаварыць ’вымавіць’; параўн. вы́піўка з выпіць і інш.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

произнести сов.

1. (выговорить) вы́мавіць;

2. (сказать) сказа́ць;

3. (огласить) абвясці́ць; см. произноси́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прасіпе́ць, ‑плю, ‑піш, ‑піць; зак.

Вымавіць сіплым голасам. — Вывесці гэтую балаболку! — урэшце не сказаў, а прасіпеў.. [суддзя], узмакрэлы і знясілены ад такога нябачанага канфузу. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́крыкнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак. і аднакр., што і без дап.

Голасна вымавіць, крыкнуць. Выкрыкнуць лозунг. Выкрыкнуць прозвішча. □ — Не смейцеся! — усхапіўшыся, выкрыкнуў Якім. Дуброўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́плаўка, ‑і, ДМ ‑ўцы, ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. выплаўляць — вымавіць.

2. Тое, што выплаўлена, атрымана ў выніку плаўкі. Сутачная выплаўка чыгуну.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)