навыко́пваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

1. Выкапаць вялікую колькасць паглыбленняў. [Лявон] поўз і ўвесь час правальваўся ў нейкія ямы. І хто іх толькі навыкопваў? Дамашэвіч.

2. Капаючы, дастаць, выняць многа чаго‑н. Навыкопваць кустоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

навыко́пваць сов. (во множестве)

1. вы́рыть, вы́копать;

2. вы́копать, вы́рыть;

3. вы́копать, откопа́ть;

1-3 см. вы́капаць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

cavern

[ˈkævərn]

1.

n.

вялі́кая пячо́ра

2.

v.t.

1) схава́ць, як у пячо́ру

2) вы́капаць, пракапа́ць (скалу́)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

накапа́ць

1. (viel) gráben* vt;

2. (выкапаць) (áus)gráben* vt;

накапа́ць бу́льбы Kartóffeln gráben* [róden, lésen*]

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

wykopać

зак.

1. выкапаць;

2. спарт. выбіць мяч (нагой);

3. разм. выштурхаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

адме́ціна, ‑ы, ж.

Знак, пастаўлены для выдзялення чаго‑н., указання на што‑н.; метка. [Дзед] спакойны, бо ніхто не адважыцца выкапаць дрэўца без адмеціны. Асіпенка. // След ад чаго‑н. Кулі прасвірчэлі ў паветры, слізганулі па насціле моста, упляміўшы яго белымі рванымі адмецінамі. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

угада́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак.

1. што. Выказаць правільнае меркаванне пра што-н. па якіх-н. прыметах; здагадацца.

У. чый-н. настрой.

2. каго-што. Раскрыць, распазнаць сэнс, сутнасць каго-, чаго-н. (разм.).

Мы ўгадалі выкапаць калодзеж у добрым месцы.

3. што і без дап. Выпадкова даць правільны адказ.

|| незак. уга́дваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. уга́дванне, -я, н. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

укапа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны і уко́паны; зак.

1. што ў што. Умацаваць у выкапаным паглыбленні.

У. слупы.

Як укапаны (укопаны) стаіць (зусім нерухома).

2. пераважна з адмоўем, чаго і без дап. Змагчы ўскапаць што-н.

Зямля такая цвёрдая, рыдлёўкай не ўкапаеш.

3. што і чаго. Накапаць, выкапаць невялікую колькасць чаго-н. (разм.).

У. крыху бульбы.

|| незак. уко́пваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́карчаваць, ‑чую, ‑чуеш, ‑чуе; зак., што.

1. Выцягнуць, вырваць, выкапаць з карэннем. Выкарчаваць пні, хмызняк. □ Ад лазы — адно званне. Яе выразалі і выкарчавалі яшчэ летась. Пташнікаў. // Ачысціць ад пнёў, карчоў. Тоўхарт.. абвясціў, што хто выкарчуе і ачысціць гэтую зямлю, возьме сабе навечна паўтары дзесяціны. Чорны.

2. перан. Знішчыць, выкараніць, вывесці. Выкарчаваць бюракратызм.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кана́ва ж. Gráben m -s, Gräben; Gósse f -, -n (сцёк); Ábfluss m -es, -flüsse (сцёкавая канава);

вы́капаць кана́ву éinen Gráben zíehen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)