лю́дны лю́дный, бо́йкий;

л. го́рад — лю́дный го́род;

~ная ву́ліца — лю́дная (бо́йкая) у́лица

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

verkéhrsarm

éine ~e Stráße — ці́хая ву́ліца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

◎ Ко́ліца ’аколіца, вуліца’ (Бяльк., Мат. Маг.). Да аколіца (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

магістра́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да магістралі; галоўны, асноўны. Магістральная шаша. Магістральная вуліца. Магістральны напрамак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сяміпавярхо́вы, ‑ая, ‑ае.

У сем паверхаў. Вуліца гэта была забудавана новымі дамамі, стаялі нават сяміпавярховыя. Чыгрынаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тупіко́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны, з’яўляецца тупіком (у 1, 2 знач.). Тупіковая вуліца. Тупіковая станцыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

страка́цець, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ее; незак.

1. Вылучацца сваёй стракатасцю; пярэсціцца.

Удалечыні стракацее асенні лес.

2. чым або ад чаго. Быць стракатым ад чаго-н.

Луг стракацеў рамонкамі і смолкай.

2. Станавіцца стракатым.

Вуліца стракацела сцягамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Ave., Av. AmE (пісьмовае скар. на адрасе ад Avenue) авеню́, ву́ліца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

cobbled [ˈkɒbld] adj. брукава́ны, вы́брукаваны, вы́машчаны;

a cobbled street брукава́ная ву́ліца, брукава́нка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

skidrow [ˌskɪdˈrəʊ] n. infml раён прыто́наў і начле́жак; ву́ліца валацу́г і п’я́ніц

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)