◎ Ко́ліца ’аколіца, вуліца’ (Бяльк., Мат. Маг.). Да аколіца (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

магістра́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да магістралі; галоўны, асноўны. Магістральная шаша. Магістральная вуліца. Магістральны напрамак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сяміпавярхо́вы, ‑ая, ‑ае.

У сем паверхаў. Вуліца гэта была забудавана новымі дамамі, стаялі нават сяміпавярховыя. Чыгрынаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тупіко́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны, з’яўляецца тупіком (у 1, 2 знач.). Тупіковая вуліца. Тупіковая станцыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

страка́цець, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ее; незак.

1. Вылучацца сваёй стракатасцю; пярэсціцца.

Удалечыні стракацее асенні лес.

2. чым або ад чаго. Быць стракатым ад чаго-н.

Луг стракацеў рамонкамі і смолкай.

2. Станавіцца стракатым.

Вуліца стракацела сцягамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

cobbled [ˈkɒbld] adj. брукава́ны, вы́брукаваны, вы́машчаны;

a cobbled street брукава́ная ву́ліца, брукава́нка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Ave., Av. AmE (пісьмовае скар. на адрасе ад Avenue) авеню́, ву́ліца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

skidrow [ˌskɪdˈrəʊ] n. infml раён прыто́наў і начле́жак; ву́ліца валацу́г і п’я́ніц

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

у́лица ж.

1. (пространство между двумя рядами домов) ву́ліца, -цы ж.;

у́лица Мицке́вича ву́ліца Міцке́віча;

2. перен. (обывательская масса) ву́ліца, -цы ж.;

влия́ние у́лицы уплы́ў ву́ліцы;

3. (место вне жилых помещений) двор, род. двара́ м.;

на у́лице жара́ на дварэ́ гарачыня́;

◊

бу́дет и на на́шей у́лице пра́здник погов. пры́йдзе, та́та, і на́ша свя́та;

вы́бросить на у́лицу вы́кінуць на ву́ліцу;

зелёная у́лица зялёная ву́ліца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

вераснёвы, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да верасня. Вуліца дыхнула ў твар слаўнай свежасцю вераснёвага вечара. Хадкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)