Вясня́ны ’вясенні’ (Сцяшк., МГ, КТС), драг. высне́ны ’тс’ (Лучыц-Федарэц, вусн. паведамл.), вясня́на воўна ’воўна адстрыжаных увесну авец’, вясня́ны дзень ’абрадавы вясенні дзень’ (Сцяшк. МГ), укр. весняний, рус. дан. весняный. Да вясна (гл.). Утворана пры дапамозе суф. ‑ян‑ы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

czesankowy

czesankow|y

грабенны;

wełna ~a — грабенная воўна

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

◎ Падно́жкі, падпашкі мн. ’воўна, астрыжаныя з ног авечкі’ (Сл. ПЗБ). Да нага (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

абно́жка, ‑і, ДМ ‑жцы, ж.

Спец.

1. Пылок з кветак, які пчала прыносіць на задніх ножках. У маі цвітуць сады, пчолы вяртаюцца ў вулей з абножкай. Ермаловіч.

2. толькі мн. (абно́жкі, ‑жак). Грубая кароткавалосая воўна з ног авечак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Wóllstoff

m -(e)s, -e во́ўна, шарсцяна́я матэ́рыя

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

эрыёметр

(ад гр. erion = воўна + -метр)

прыбор для вымярэння таўшчыні валасінак воўны, а таксама ваўняных нітак.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

astrakhan

[,æstrəˈkæn]

n.

1) во́ўна з астраха́нскіх аве́чак

2) кара́куль -ю m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

merino

[məˈri:noʊ]

n., pl. -nos

1) мэрыно́с (паро́да гішпа́нскіх аве́чак)

2) мэрыно́савая во́ўна

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ГЕМПШЫ́РСКАЯ ПАРО́ДА авечак, паўтанкарунная, мяса-воўнавага кірунку. Выведзена ў 1-й пал. 19 ст. ў Вялікабрытаніі скрыжаваннем мясц. грубашэрсных і помесных цёмнагаловых авечак з саўтдаўнскімі. Гадуюць у Вялікабрытаніі, Германіі, ЗША і інш. краінах. У СССР выкарыстаны пры вывядзенні горкаўскай і літоўскай чорнагаловай парод.

Авечкі вялікія, з шырокім тулавам, бязрогія, скараспелыя. Тулава светлае, галава цёмная. Жывая маса бараноў 100—110, матак 65—70 кг. Воўна 50—58-й якасці, даўж. 8—10 см, выкарыстоўваецца пераважна на выраб трыкатажу, асабліва каштоўная воўна ягнят.

т. 5, с. 149

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

мерыно́с м.

1. (авечка) Meríno m -s, -s, Merínoschaf n -(e)s, -e;

2. (воўна) Merínowolle f -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)