Áckererde

f -, -n во́рная зямля́, во́рыва

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

адара́цца, ‑аруся, ‑арэшся, ‑арэцца; ‑аромся, ‑арацеся; зак.

Разм.

1. Усё ўзараць, закончыць ворыва.

2. Аддаліцца аручы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дыскава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; незак., што.

Апрацоўваць глебу дыскавай бараной для разрыхлення яе верхняга слоя. Дыскаваць ворыва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

манта́чыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; незак.

Разм. Неразумна траціць што‑н.; марнатравіць. [Даніла:] — Скажаш, каб авёс не мантачылі. Ворыва хутка. Караткевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

со́шный ист. со́шны;

со́шная па́хота со́шнае во́рыва;

со́шное письмо́ со́шнае пісьмо́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ро́ле ’загон велічынёй у 10 метраў’ (маляр., Выг.), ролля́ ’ворыва’, ’узаранае поле’ (палес., Выг.; Федар., 6), ро́ля ’ворыва’ (Булг., Сцяшк.). Да ралля́ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Wínterfurche

f -, -n с.-г. зя́блевае во́рыва, зя́бліва

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Áckerfeld

n -(e)s, -er по́ле, ралля́, во́рыва

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

вспа́шка ж. узво́рванне, -ння ср., узо́рванне, -ння ср.; (работа) во́рыва, -ва ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

безадва́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Звязаны з апрацоўкай глебы, пры якой пласт не пераварочваецца. Безадвальнае ворыва.

2. Прызначаны для такой апрацоўкі глебы. Безадвальны плуг.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)