Verbum

задубе́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е; зак. (разм.).

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Зрабіцца цвёрдым, каляным, нягнуткім.

Вопратка задубела.

2. Моцна азябнуць; змерзнуць.

Рукі задубелі на холадзе.

зацяга́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; зак. (разм.).

1. Замарыцца ад доўгай хады.

З. за дзень.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Забрудзіцца ад працяглага нашэння.

Вопратка зацягалася.

спяцо́ўка, -і, ДМ -цо́ўцы, мн. -і, -цо́вак, ж. (разм.).

Спецыяльная вопратка для работы на вытворчасці і пад., звычайна ў выглядзе курткі, халата ці камбінезона.

С. будаўніка.

недаме́рак, -рка, мн. -ркі, -ркаў, м.

1. Тое, што не мае належнага або нармальнага памеру.

2. Абутак і вопратка большага памеру, чым дзіцячы, і меншага, чым дарослы (разм.).

балахо́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Халат шырокага крою, які раней насілі сяляне, а таксама наогул шырокая бясформенная вопратка.

Ішоў незнаёмы ў доўгім балахоне.

|| прым. балахо́нны, -ая, -ае.

ляда́шчы, -ая, -ае (разм.).

1. Кволы, слабы, хілы.

За возам брыла лядашчая карова.

2. Стары, струхлелы; збуцвелы.

Лядашчая вопратка слаба грэла.

3. Дрэнны, нягодны.

|| наз. ляда́шчасць, -і, ж.

сак¹, -а, мн. -і, -аў, м.

Жаночая верхняя вопратка тыпу кароткага прасторнага паліто.

|| памянш. сачо́к, -чка́, мн. -чкі́, -чко́ў, м.; прым. сачко́вы, -ая, -ае.

|| прым. са́кавы, -ая, -ае.