wojo

н. разм. войска

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

во́инство высок. во́інства, -ва ср.; (войско) во́йска, -ка ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

правады́р, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Кіраўнік грамадскага руху, партыі.

2. Чалавек, які стаіць на чале каго-, чаго-н., кіруе кім-, чым-н.

П. войска. П. племя.

|| прым. правады́рскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

ка́дравы ка́дровый;

к. рабо́чы — ка́дровый рабо́чий;

~выя во́йскі — ка́дровые войска́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

ко́нніца, ‑ы, ж.

Кожнае войска; кавалерыя. Пяхота і конніца. Атрад конніцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напаўразбі́ты, ‑ая, ‑ае.

Разбіты не да канца, не зусім. Напаўразбітае войска.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разасяро́дзіцца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -іцца; зак.

Раздзяліўшыся на драбнейшыя групы, размеркавацца асобна адзін ад аднаго, у некалькіх месцах.

Войска разасяродзілася на вялікай плошчы.

|| незак. разасяро́джвацца, -аецца.

|| наз. разасяро́джванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

апры́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да апрычніны. Апрычнае войска. Апрычныя ўладанні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

военача́льнік, ‑а, м.

Той, хто ўзначальвае войска або камандуе значнымі вайсковымі злучэннямі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

страяві́к, страевіка, м.

1. Ваеннаслужачы страявых часцей войска.

2. Знаток страявой справы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)