калю́чка ж Stáchel m -s, -n; Dorn m -(e)s, -en; (у раслін); Spítze f -, -n (вастрыё)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Аштыга́ць ’біць, муштраваць’ (Сцяц.). Ад штых ’вастрыё, завостраная палка’, параўн. выштыхаць ’пабіць’ (КСТ), з азванчэннем х у інтэрвакальным становішчы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

spearhead​1 [ˈspɪəhed] n.

1. вастрыё (дзіды, кап’я)

2. fml ініцыя́тар, завада́тар, ініцыяты́ўная гру́па; You will act as spearhead of the campaign, won’t you? Вы будзеце ініцыятарам кампаніі, праўда?

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Лопухі ’нераўнамерна адцягнутае ў час кляпання вастрыё касы’ (лун., Мат. ЛАБНГ). Да лопух (гл.). Гэта лексема пацвярджае меркаванне аб паходжанні лапату́ха, лопаўка, лопацень (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

дзю́бка, ‑і, ДМ ‑бцы; Р мн. ‑бак; ж.

1. Памянш. да дзюба; тое, што і дзюба. Вераб’іха націкавала сабе белую курыную пярыну і ўзяла яе ў дзюбку. Колас. Дзюбку цягне з гнязда птушаня, просіць есці. Барадулін.

2. Тонкі завостраны канец чаго‑н., вастрыё. Зламаць дзюбку ў нажы. □ Дзюбкі куль абведзены чырвона-чорнымі паяскамі фарбы. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

kolec

kol|ec

м.

1. калючка, вастрыё;

2. ~ce мн. спарт. буцы; шыпоўкі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

sztych, ~u

м.

1. вастрыё;

2. удар (вострым прадметам); укол;

3. дрэварыт; гравюра; эстамп

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

◎ Пёры ’пер’е’, ’лісце цыбулі, часнаку’, ’плаўнікі ў рыбы’ (Сл. ПЗБ; рэч., Мат. Гом.; смарг., І.Патал.), ’вастрыё ў свярдзёлку’ (свісл., Шатал.), пёрышкі ’плаўнікі ў рыбы’ (кліч., Жыв. сл.). Да пяро. пёр ’е (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Рубі́ж ’вастрыё касы’ (драг., Нар. словатв.). Дыялектны фанетычны варыянт да рубеж (гл.). Варыянты з суфіксамі ‑еж/‑іж назіраюцца, аднак, у адад’ектыўных назоўніках: глыбе́ж/глыбі́ж ’глыбокае месца ў рацэ; бездань’, гусце́ж/гусці́ж ’гушчар’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

жа́ло

1. (у насекомых) джа́ла, -ла ср.;

2. перен., книжн. джа́ла, -ла ср.;

жа́ло сати́ры джа́ла саты́ры;

3. (остриё) техн. лязо́, род. ляза́ ср., вастрыё, -рыя́ ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)